🇮🇷ویکی شبهه🇮🇷
@Wiki_Shobhe
🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐
◀️شبهه #شماره_105
💡کلمات کلیدی : #نداشتن_فرهنگ_دیپلماسی #رفتار_دیپلماتیک
⛔️ شبهه: ⛔️
یه دقت کوچولو !!!
وقتی حضرت محمد ص بعنوان آخرین پیامبر خدا فرستاده خود را به دربار ایران فرستاد ،
ایرانیان هیجان زده با توهین به فرستاده و گوینده پیام، وی را از دربار بیرون راندند و نامه وی را پاره کردند .
همین بهانه ای شد تا ایران بدست عمر فتح شود.
نداشتن فرهنگ دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک توسط ایرانیان درمقابل اعراب بادیه نشین ،همان شد که میدانیم ایران زیر سم اسبان عربی تاخته شد.
وقتی ایرانیان فرستاده و تجار مغولان را کشتند ،
صدها هزار کشته دادند و خاک ایران زیر سم اسبان مغولی به آسمان میرفت .
اینجا هم ایرانیان فرهنگ دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک در برابر مغولان اسب چران نداشتند .
وقتی ایرانیان به سفارت روسیه تزاری حمله بردند ، انتقامش را در عهد نامه ترکمنچای و گلستان پس دادند.
اینجا هم فرهنگ دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک نداشتیم .
وقتی به سفارت آمریکا حمله شد ،
تاوانش را طی ۳۷ سال با تحریم و جنگ و .... دادیم .
اینجا هم....
وقتی چهار سال پیش به سفارت انگلستان حمله شد ،
تمام خسارتش را حتی شیشه های شکسته شده مشروبات الکلی را ،پرداخت کردیم.
اینجا هم فرهنگ دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک نداشتیم .
و چند وقت پیش که به سفارت عربستان حمله شد ، تمام تاریخ یادم آمد...!!!
چقدر باید خسارت بپردازیم .تاریخ برگشت سر نقطه شروع ：
نبود فرهنگ دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک .
ما اصولا و بنیادین بلد نیستیم حرف بزنیم ،مخصوصا با جهانیان .
یعنی زبان دیپلماسی در زبان و فرهنگ ما تعریف نشده است .
حتی بین زن و شوهرها و پدر و مادر و فرزندان و حتی توی این صفحات مجازی و توی خیابون وقتی ماشینهامون بهم میخوره ؛
بین همسایه ها و ...
اول میزنیم تو سر و کله هم و بعد میریم سراغ قانون !!!!
کاش کمی فکر میکردیم نه تقلید*❓❓❓❓
✅◀️ پاسخ دوم شبهه: ▶️✅
پاسخ این حرفها با سخنان رهبر و مقتدامون امام خامنه ای می دهیم:
ملّت ایران [در مقابل حكومت طاغوتیِ پادشاهی]ایستاد، انقلاب كرد، بعد هم ریشه‌های مستكبرین را در كشور قطع كرد؛ مثل بعضی از كشورهای دیگر نبود كه مقابله‌ی با استكبار كردند امّا كار را نیمه‌تمام گذاشتند و چوبش [را] هم خوردند. بنده در یك كشوری - كه اسم نمی‌آورم - كه با انگلیس‌ها مبارزه كرده بودند و سالها ظلم و جور انگلیس‌ها را با مبارزه‌ی خودشان تمام كرده بودند و استقلال پیدا كرده بودند، دیدم كه مجسّمه‌ی یك سردار انگلیسی را در یكی از مراكز مهمّ تفریحی خودشان نصب كردند! گفتیم خب این دیگر چیست؟ اسم آن مركز را هم، به اسم آن مستكبرِ مستعمری كه هزاران جنایت در آنجا كرده بود، گذاشته بودند! البتّه از این ملاحظه‌كاری و مماشات‌كاری هم سودی نبردند؛ یعنی فشار بر آن كشور ادامه داشت، هنوز هم [ادامه]دارد؛ مماشات با مستكبر برای هیچ كشوری سود به ارمغان نمی‌آورد. جمهوری اسلامی ایران و انقلاب عظیم این ملّت با استكبارِ آمریكایی در افتاد و كار را نیمه‌كاره هم رها نكرد.۱۳۹۲/۰۸/۱۲
در مورد مسئله‌ی سیزده آبان كه در ادبیات نظام اسلامی ما به عنوان مبارزه‌ی با استكبار نام گرفته است، حرفهای گفتنی بسیار است. مسئله فقط این نیست كه ما یك خاطره‌ی تاریخی را میخواهیم زنده نگه داریم یا به آن افتخار كنیم؛ مضامینی در دل این مسئله وجود دارد. شما میدانید كه سیزده آبان حامل سه حادثه‌ی تاریخی است؛ تبعید امام در سال ۴۳، كشتار دانش‌آموزان نوجوان در سال ۵۷، و سرانجام تسخیر لانه‌ی جاسوسی در سال ۵۸. در هر سه حادثه، یك طرف ملت ایران است، احساسات مردم است، مظهر مبارزه یعنی امام بزرگوار است و مردم ایران؛ یك طرف قضیه هم دولت مستكبر آمریكاست. بنابراین یك مبارزه‌ای بین نظام جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی و ملت ایران با این اعتقاد از یك طرف، و دولتمردان آمریكا و حكومت مستكبر آمریكا از طرف دیگر در جریان است.
این مبارزه از كِی شروع شد؟ شما جوانها با نگاه تاریخی به مسائل كشور، باید روی این مسئله تأمل كنید. دو نكته‌ی اساسی در اینجا وجود دارد كه باید مورد بررسی قرار بگیرد: یكی اینكه این مبارزه از كجا شروع شد و چه مراحلی را طی كرد و به كجا رسید؟ دوم اینكه نتیجه‌ی این مبارزه چه شد؟ بالاخره دو گروه، دو دسته، دو انسان وقتی با هم مبارزه میكنند، یكی باید پیروز باشد، یكی باید شكست بخورد. نتیجه چه شد؟ در این مبارزه‌ی طولانی، كی پیروز شد؟ كی شكست خورد؟