✍️استاد علی صفایی حائری : نباید گرو موقعیت‌ها بود که اگر با فلانى باشم بهتر خواهم بود . اگر با فلانى ازدواج کنم ، به من رشد مى‌دهد و از این حرف‌ها ... چون هیچ کسى نمى‌تواند به تو رشد بدهد . این تو هستى که در هر موقعیتى مى‌توانى رشد کنى و یا خسارت ببینى . گیرم تو در کنار رسول باشى و یا همراه فاطمه ، این درست که اینجا زمینه بهتر است ، ولى این هم هست که تکلیف بیشترى از تو مى‌خواهند . در هر حال این زمینه‌ها مهم نیستند ، وضعیتى که تو مى‌گیرى و اطاعتى که تو خواهى داشت ، تو را بالا می‌برد و یا پایین مى‌آورد . البته این حرف‌ها بر ما که با چیزهاى دیگر مأنوس بودیم ، سنگینى مى کند . ما دوست داریم با فلانى باشیم و در فلان جا زندگى کنیم و اسمش را هم مى‌گذاریم خدا و رشد ! غافل از آنکه رشد ما در گرو همین اطاعت و تقوى ، همین عبودیت است ؛ یعنى اینکه در هر موقعیتى تکلیف مان را بیاوریم و اسیر موقعیت‌هاى خوب و یا بد نباشیم . 📚 کتاب صراط ، ص 150