آیه ۲۳ - سوره فجر آیه وَ جي‌ءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرى [23] و در آن روز جهنّم ‌‌را حاضر مي‌كنند؛ آن روز است كه انسان متذكّر مي‌شود؛ امّا اين تذكّر چه سودي براي او دارد؟! و در آن روز جهنّم را حاضر می‌کنند ۱ -۱(فجر/ ۲۳) الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَال لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ تَغَیَّرَ لَوْنُ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عُرِفَ فِی وَجْهِهِ حَتَّی اشْتَدَّ عَلَی أَصْحَابِهِ مَا رَأَوْا مِنْ حَالِهِ وَ انْطَلَقَ بَعْضُهُمْ إِلَی عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَقَالَ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) لَقَدْ حَدَثَ أَمْرٌ قَدْ رَأَیْنَاهُ فِی نَبِیِّ اللَّهِ فَجَاءَ عَلِیٌّ (علیه السلام) فَاحْتَضَنَهُ مِنْ خَلْفِهِ وَ قَبَّلَ بَیْنَ عَاتِقَیْهِ ثُمَّ قَالَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی مَا الَّذِی حَدَثَ الْیَوْمَ قَالَ جَاءَ جَبْرَئِیلُ فَأَقْرَأَنِی وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ فَقَالَ قُلْتُ کَیْفَ یُجَاءُ بِهَا قَالَ یَجِیءُ بِهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَقُودُونَهَا بِسَبْعِینَ أَلْفَ زِمَامٍ فَتَشْرُدُ شَرْدَهًًْ لَوْ تُرِکَتْ لَأَحْرَقَتْ أَهْلَ الْجَمْعِ ثُمَّ أَتَعَرَّضُ لِجَهَنَّمَ فَتَقُولُ مَا لِی وَ لَکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ لَحْمَکَ عَلَیَّ فَلَا یَبْقَی أَحَدٌ إِلَّا قَالَ نَفْسِی نَفْسِی وَ إِنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ أُمَّتِی أُمَّتِی. پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابو سعید خدری گوید: چون این آیه نازل شد، چهره‌ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چنان دگرگون شد که این حالت، بر چهره‌ی ایشان نمودار شد و حالی که یارانشان از ایشان دیدند، بر آنان سخت آمد. ازاین‌رو برخی از آنان نزد حضرت امام علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) رفتند و عرض کردند: «ای علی (علیه السلام)! امری رخ داده که بر چهره‌ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نمود کرده است». حضرت علی (علیه السلام) به راه افتاد و نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رسید و ایشان را از پشت در آغوش کشید و بر میان کتفهایشان بوسه زد و عرض کرد: «ای پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله)! پدر و مادرم به فدایت! امروز برایت چه رخ داده است»؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «جبرئیل آمد و برایم خواند: وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ». به ایشان عرض کردم: «چگونه آن را میآورند»؟ فرمود: «هفتادهزار فرشته آن را می‌آورند و با هفتادهزار افسار آن را به پیش میکشند. آنگاه دوزخ چنان میرمد که اگر رهایش کنند، همه را میسوزاند. سپس من خود را به او عرضه میدارم. او میگوید: «مرا با تو کاری نیست، ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! چراکه خداوند گوشت تو را بر من حرام کرده است». در آن روز همه میگویند: «خدایا! مرا دریاب، مرا دریاب»؛ حال آنکه محمّد (صلی الله علیه و آله) میگوید: «پروردگارا! امّت مرا دریاب، امّت مرا دریاب»». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۰۲ بحارالأنوار، ج۷، ص۱۲۴/ بحارالأنوار، ج۷، ص۱۲۵/ بحارالأنوار، ج۸، ص۶۵/ بحارالأنوار، ج۸، ص۲۹۳/ الأمالی للصدوق، ص۱۷۶/ البرهان/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۷۶۷/ نورالثقلین 🌐http://forum.roq.ir/ https://eitaa.com/Yaranmontazer