حرفای خودمونی
آسمانی بی ابر، اطلسیهایی تَر، رستگاری نزدیک، لای گلهای حیاط نور در کاسهی مس چه نوازشها میریزد نردبان از سر دیوار بلند، صبح را روی زمین میآرد... 👤سهراب سپهری