چو فکرت کنم عمر کوتاه رفت
گهی در ره و گاه بی راه رفت
جوانی سراسر به غفلت گذشت
و پیری در این حسرت و آه رفت
چه شب‌ها که با یاد رفیقان گذشت
چه اندوهم از هجر آن یار رفت
دمی سرکشی، گاه با سوگ و غم
همه عمر با گاه و بی گاه رفت
همه مکنتم جز غمی بیش نیست
جوانی سیه، عشق در چاه رفت