«عقلانیت» 🌱 رهایی از گناه ( ۴٣ ) ✅ نیاز انسان به هدفی برتر و پیوند دهندهٔ تمام اهداف 🔹 انسانی که «چند هدف دارد» خودش را بدبخت می‌کند، منفعل است، وجودش گرم نیست، اعصابش خُرد است. مدام دنبال اینستکه این یا آن منفعت را بدست بیاورد یا جلوی ضررهای مختلفی را بگیرد؛ به همین دلیل مدام خسته و ناراضی است، مدام شاکی است و شاکر نیست. 🔹 انسان نیاز به هدفی دارد که تمام اهداف کوچک و کوتاه‌مدت و بلندمدتش را بوسیله آن هدف برتر، جهت بدهد. فعلا بحث ما در مورد خدا و هدف الهی نیست؛ بطور کلی، اگر انسان چنین هدفی را بیابد که آن هدف، اولا بی نهایت طلبی او را بشدت ارضاء کند، بحدی که دیگر نگوید «بعدش چی؟» ثانیا تمام اهداف کوچک دیگر را به‌دنبال خود بیاورد، این هدف عالی‌ترین هدف انسان می‌شود و وجودش او را به آتش می‌کشد. 🔹 روانشناسان میگویند: انسان به چنین هدفی نیازمند است. ضمن اینکه برخی از روانشناسان نیز گفته اند: تنها جوابی که انسان برای این هدف پیدا کرده «خداوند» است. 🔹 آغاز توجه انسان به خدا کجاست؟ آنجایی که او را بعنوان بالاترین هدف در نظر می‌گیرد؛ هدفی که بعد از همه چیز می‌خواهد به آن برسد و فقط با رسیدن به خودِ او آرام می‌شود. دلِ صددلهٔ خود را یکدله می‌کند و مثل ذره‌بینی که با تمرکز نور خورشید را بر یک نقطه، باعث حرارت شدیدی می‌شود، تا حدی که می‌تواند آن نقطه را آتش بزند، دل خود را در آتش عشق الهی ذوب می‌کند. 👈 ادامه دارد ... 🔘 منبع: کتاب "رهایی از گناه" نوشته استاد پناهیان