هدایت شده از «عقلانیت»
«عقلانیت» 🌿 انتظار، عامیانه، عالمانه، عارفانه ( ٢۵ ) 📣 اشکالاتی بر سر راه اعتقاد به موعود 🔹 اشکال اول: اگر جامعهٔ مهدوی قابل تحقق است، آیا با پایبندی به اصولی که پیامبر (ص) و جانشینان او به آنها مقید بودند تحقق پیدا خواهد کرد؟ اصولی که استفاده از زور را به حداقل و انعطاف‌پذیری را به حداکثر می‌رساند؛ اصولی که لازمهٔ رعایت کرامت انسان است و در اثر رعایت همین اصول، فرصت سوءاستفاده منافقان و مؤثر شدن عناد کافران فراهم می‌شود؟ 🔹 اگر قرار است جامعهٔ موعود با پایبندی به آن اصول تحقق یابد، آیا حق، دوباره دچار مظلومیت نخواهد شد؟ آیا دست به شمشیر بردن حضرت برای قلع و قمع مخالفان دین، برخلاف آن اصول نیست؟ 🔹 در تبیین دقیق تر اشکال فوق باید گفت؛ رعایت کرامت انسان که یکی از اصول مهم اسلام است تا آنجا پیش می‌رود که در جامعهٔ دینی کسانی می‌توانند منافق باشند. (یعنی کفر خود را پنهان کنند) این احترام به انسانهاست که خدای مهربان فرصت فهمیدن و تحلیل کردن را به انسانها می‌دهد. اگرچه در این راه اولیای خدا مظلومیت های فراوانی را تحمل کنند. 🔹 وقتی اولیاء خدا منافقان را معرفی نکرده و حداکثر به افشاگری‌های کلی بدون ذکر مصادیق اکتفا میکنند (بعنوان نمونه؛ عدم افشای عوامل ترور پیامبر در بازگشت از جنگ تبوک که بعدها در جامعهٔ اسلامی اعتباری پیدا کردند و ظلمهای زیادی به حق کرده و باعث انحراف در امت شدند) آیا منافقین، فرصت جولان پیدا نخواهند کرد تا تدابیر اولیاء خدا را بی‌اثر کنند؟ 🔹 اگر کسی بخواهد تا این حد کرامت انسان را پاس بدارد، آیا حکومتش ماندنی است؟ اگر قرار است امام زمان (عج) هم به شیوه پیامبر(ص) عمل کند، آیا حکومتش دوام خواهد داشت؟ این درحالیستکه قرارست ایشان، بساط نفاق را برچینند. 🔹 به این ابهامات می‌توان اضافه کرد که وقتی بنا به توصیه دین، مؤمنان باید خطای دیگران را بپوشانند، بدنبال پست و مقام نباشند، برای خدا و با اخلاص کار کنند و بدنبال ثبت کار خوبشان بنام خودشان نباشند، طبیعی است که در چنین جامعهٔ ارزشی، نفاق پدید بیاید، گمراهی مؤمنان توسط منافقین به سهولت انجام شود و مدیریت ها در اختیار افراد حریص و فرصت طلب قرار بگیرد. 🔹 پاسخ به این سوالات که در قسمت بعد خواهد آمد، نه تنها شدنی بودن جامعهٔ مهدوی، بلکه یکی از رازهای مظلومیت اولیاء خدا را رمز گشایی خواهد کرد. 👈 ادامه دارد ... 🔘 متبع: کتاب "انتظار عامیانه، عالمانه، عارفانه" اثر استاد پناهیان