*~« آسوکہ شٻر خوم و روبهِ پُخته »~*
روایت غلامرضا تاج دره
کتاب گویش سیستان غلامرضا عمرانی
بازنویسی کانال گویش زابلی
🪐💫
بو نو بو نو بو، از خدای مشمٵ هٻچکہ بهتر نبود٘.
شٻرهِ بود٘ نو روبهىہ بود٘.
یگ روٓزهِ از قضا شٻر وَ روبا دُچار کر٘د٘.
روبا ایمکہ چشیو وَ چش شٻر ور٘ بیَفتید٘ ترس اونه ور٘ دشت؛
خےخا بۡگه: حالا چىٔ خاک و پلگہ وَ سر خا بۡرٻزو ؟ اگه ای شٻر گشنه بَشه خا بسّ بٰبے مۡنه! مۡنه یگ چاشتخا مٻنه!
گۡده نه بشتک و نه ور٘دشت، شۡرو بۡکه وَ گریه.. چہ سورّهىا ! دل سِنگ کباب مٻشد٘!
شٻر بۡگه: شیخ روبا ورچہ گریه مٻنی؟
روبا بۡگه: ور ایکہ تۡره بدیدو نو و هوٓش آقے تو بۡیفتیدو.
بۡگه: مگه آقے مۡنه چہ شۡده بود٘ کہ مۡنه بۡدیدی وَ هوٓش او بۡیفتیدی؟
بۡگه: اے آقا، چیزهِ خا نشده بود٘، ولہ مپرس کہ هَر دمہ کہ آقےتۡره ىاد مٻنو، دونیا و عالم پٻش چش مہ تیره و تار مٻشو. هیچ نۡمترو خودخا نۡگه درو، سورّه از سر مہ مٻره.. بٰبّے، بٰبّے کہ شۡطو مردهِ بود٘.
شٻر بشتر دلچسب بۡشه نو آروم شه نو بۡگه: حالا اگجه از خوبیىےیو بُگک کہ دلمہ هَ وا شیه.
بۡگه: آقا مَگو کہ مہ نوکریو بودو، خدا بۡیامرزه بٰبےتره، یگ چیزهِ مہ مٻگو یگ چیزهِ تو مۡیشنى، خٻلہ خذمت ور مہ کرده، مہ هَ از او پیروی کردا، هرچى گفته والی چشخا اِشتا، امطو کۡمربسته سر خذمتیو بودا.
بۡگه: اگجه از بٰبےمہ بگک.
بۡگه: آقے بٰبو، از گفتن٘ نیه، بٰبےتو نۡشونیا دشت کہ مہ تا ایی دم ور هٻچکہ نۡدیدا. ایی رَ بۡگه و باز زوٓر که وَ گریه.
شٻر روی جپّ خا بشنه و بۡگه: اگجه تعریف کو از بٰبے مہ امطو کہ معلومه تو اونه پخته مشناختى.
بۡگه: اے آقا، مشناختی چزیه؟ مہ از او خدابۡیامرز چیزا دٻدا، هرکه از یک گۡدهِ کٰلوٓ تر. چز بگو کہ صدق باور تو بۡشیه؟ وَ دهل او خدابۡیامرز نیییه نو نۡبوووده..!
گۡده مگه چووونى بۡشیه کہ مثل او وَ رو دونیا وَدی شیه! امر استه٘ و محال! اۏسوٓز آقے تو.
شٻر، گۡده خلقیو تنگ شه، بۡگه: یگ چیزہ در خورد دو کلیمه خا از بٰبےمہ بۡگو. از کارے خوب بٰبےمہ بۡگو ته وارے گپ از چىٔ قراره کہ ایطو وَ مزّه خۡراس مٻنی..
روبا، چن لے خُتخُتیکک و ایکّـک بۡکندک و ور٘ دشت کہ: اے آقا چز بگو کہ هر دمہ کہ هوٓش مٻنو چقر مہ کباب مٻشو کہ ایی دل و گرده رَ از اگجه آرده بو کہ از هیچہ پرواىہ ندِشت! دمہ کہ سردۡماغ بو از امجٵ پَلّہ مۡپٰرُند ور اوووو پوز کوهۡ ، مۡبینی اگجه رَ مٻگو؟
(خے چُنگُلخا او دوره نۡشونی داد٘ ..)
شٻر خوم شه نو بۡگه مگه مہ از بٰبےخا کمترو؟ اگجه رَ دیدِى !
پۏ شه نو بۡره وَ دِمّال و بۡیومه وَ پٻش و یگ لے خٻز که کہ پۡرنه، بۡدید٘ رُپّہ کٰلوٓنہ ىه،
خُنگه وَر٘دشت.
روباه٘ بۡگه: خدابۡیامرز هَ اوّل مۡیومد٘ ته ایمجا، ولہ ایمجا مِستاد٘.
شٻر لے دویُّم بۡره پس و بۡیوٓمه پٻش و هوم که، ولہ ایی لے هَ دک داد٘.
روباه٘ بۡگه: حٰقا کہ تو هَ پۡسے هَمو خدابۡیامرزی، لے دویُّم هَ بٰبےتو مۡیوٓمد٘ اِمجه خُنگه وَر٘ مےدشتک، ولہ لے سیُّم دۡگه دک نۡمےداد٘، پَلّه رَ مۡپٰرُندک ته سر هَم چِنگِ کوه٘.
شٻر فۡرٻب٘ بۡخواردک و ورپٰرُند. ورپرُندن٘ هَمو بو نو افتیدن٘ هَمو. بۡیفتی نو دسپۏ یو نو کۡمر و گردن یو از چِن جا بشکه.
روباه٘ قرار قرار بۡره نو از دِمالے شٻر شۡرو که وَ خواردن٘..
شٻر کہ هَنو هوٓش وَ سر یو بود٘ بۡگه: شٻخ روباه٘، بۡیا از پٻش بۡخوار٘ کہ پس گندیه!
بۡگه اینہ کہ مہ مۡبینو کہ وَ ایی سِتَم نرم و غۡلوٓر شۡده پس و پٻش یو مال بندیه!
@ZaboliSistani 📜🖋