« مہ‌ بهار و تو بهار » دل‌خوا سر ری کشتا الوونی وَ دل نلی بل کورگز سۏزهِ بشا پتگ منه وَ گل نلی مےگفتی کہ‌ جلدی بیا بعد از شۏ تار اُمدا خۏ دیدو کہ‌ تو مخندی خے باد بهار اُمدا تو بهار و مہ‌ بهار اونجا بهار اینجا بهار چند کنجه و چهۡ نٻمه و کوهۡ‌خواجه بهار گز مٻگه مہ‌ گل کردو تا کندٰکہ‌ ترکه شدا از بس کہ‌ تو دلشادی غم مٻگه کہ‌ یکه شدا خے شنزر خوا سے کو بوٓنه مکو پۏ وردار٘ شاخندهِ کہ‌ دیشنه زدهِ‌ى باز از شر نۏ وردار تو بهار و مہ‌ بهار اونجا بهار اینجا بهار چند کنجه و چهۡ نٻمه و کوهۡ‌خواجه بهار  از خوٓنه تأ سر کوچه دل دادو نو دل بردو بٰبو کہ‌ چہ‌ نۏروٓزهِ در دل‌خوا مہ‌ گم کردو خے بینی کہ‌ بیب نۏروٓز مٻگی مهموٓنی گرفته ور عٰروس باغستوٓ یگ باتلووٓنی گرفته تو بهار و مہ‌ بهار اونجا بهار اینجا بهار چند کنجه و چهۡ نٻمه و کوهۡ‌خواجه بهار شاعر: سلطانعلی جهانتیغ @ZaboliSistani 🌹✨