🌺🍃
~«قطعه آوازی تقدیر»~
{نْماز شوٓم، کہ حېروٓ منْشینو}
هنگام نماز شام که حیران مینشینم
{وَ صد موشت و گرېووٓ منشینو}
با صد مشت بر سینه و چنگی درگریبان
{وَ صد موشتوگرېووٓ سر وَ زونو}
با صد مشت برسینه و چنگی درگریبان و سری بر زانو
{وَ مانند اسیروٓ مِنشینو}
همانند اسیران مینشینم
{فُرو رفتن ماہ ور همتۏ کار مهیه}
نقص و پیچش کار، از غفلت ماست
{ما در خۏے، فتنه چٰشےیو بېدار مهیه}
ما غافل و فتنه چشمانش بیدار ماست
{تقدیرہ مدونے علت بدروٓزی}
سرنوشت را عامل بدروزی ندانید
{تقدیر همو آینہ رفتار مهیه}
که سرنوشت، همان آینۀ اعمال ماست
{فریاد، کہ سورّهِ مہ وَ گوشِ شمٵ نشَد٘}
فریاد که نالهٔ من به گوش شما نرسید
{امېد، کہ درد مہ از هوٓش شمٵ نَشو}
امیدوارم که غم من فراموشتان نشود
{غمخوارونِ سیستون مہ، هرگز}
غمخواران سیستان من، هرگز
{بار دل خون مہ وَ دوٓش شمٵ نشو}
بار دل آزردۂ من بر دوش شما نیفتد
@ZaboliSistani 🌺✨