یه چیزی بگم .... شاید ذوقی باشه خیلی ازم نپذیرید اما امروز خیلی تو دلم بود خیلی این مدت ما درد غزه و لبنان و الانم سوریه و اوضاع داخلی مثل شهادت اقای رئیسی و وضعیت حجاب رو می‌کشیم حالا با مشکلات و گرفتاری‌هایی که در زندگی های فردیمون هست کاری ندارم .... هی به خودم میگم آخه چرا چرا اینقد بلایا سنگینه چرا اینقد عمیق داریم عذاب میکشیم تهش به یه جواب رسیدم واقعیت اینه مگر همه ما نمیخواهیم در صحرای محشر با امام حسین باشیم .... کی و کجا میخواهیم این شرف بودن با اهل بیت در قیامت رو رو کنیم مگر نه در همین میدان‌های سخت عیار وجودی ما روشن میشه که آیا لایق همنشینی و مجالست با اهل بیت در قیامت هستیم یا نه ؟ چقدر در شرایط سخت و نفس گیر پای کار منطقه می‌مونیم و ولایت رو یاری می‌کنیم حالا شاید من نوعی که لایق نباشم و اون ور هم درگیر جهنم اعمال خودم باشم اما می‌بینم و حسرت می‌خورم چطور یه عده وسط این بحران‌ها سفره شهادت و عاقبت بخیری و علو درجات خودشون رو میبندن و میبرن شب پنجشنبه هست و ما هم آرزوی معیت مولایمان را داریم صلی‌الله علیک یا اباعبدالله الحسین .... ✍عالیه سادات @Zamaneh_media