🔶موضوع:ارتباط والدین آسمانی شده با فرزند ✅ ۱) پدر ومادر زنده اند؛ در مطالب تقدیم شده در بخش های مختلف به کررات گفتیم ؛ ارواح اموات ، زنده هستند و دارای علم و درک میباشند و البته حیاتشان دارای شرائط خاص خود آن عالَم میباشد. برای چگونگی ارتباط آنان از عالم غیب برزخی با فرزندانشان در دنیا باید توضیحاتی تقدیم کنم. ✅ ۲) ببینید ! حساب پدر و مادر در دنیا یک حساب غیر قابل مقایسه با دیگران است . این موضوع ما،یک باور روشن است که میتوانیم ادعا کنیم ؛ بارها تجربه کرده ایم که نزدیکی و یا دوری به والدین در ظاهر و پنهان زندگی ما چقدر تاثیر داشته و دارد. احادیثی که در موضوع داریم شگفت آور است . امام سجاد (ع)می فرماید: "مردى خدمت پیامبر خدا (ص) آمد و به ایشان عرض كرد: «هیچ كار زشتى نیست كه نكرده باشم و هیچ گناهی نیست که مرتکب آن نشده باشم. آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟» پیامبر خدا در پاسخ به او فرمود: «فهَل مِن والِدَیكَ أحَدٌ حَیٌّ؟» ؛ «آیا از پدر و مادرت كسى زنده هست؟» او پاسخ داد: «آری، پدرم.» حضرت فرمود: برو و به او نیكى كن." امام سجاد(ع) در ادامه فرمود: هنگامی که آن مرد رفت پیامبر خدا فرمود:  «لَو كانَت اُمُّهُ!» «کاش مادرش می‌بود.»[بحارالأنوار، ج ۷۴ص۸۲] ✅ ۳) حال این باور روشن را داریم که آنان در زمان حیات شان بسیار بر پنهان های ما موثرند ، قطعا روزی هم که بین ما نیستند همان تاثیر و شاید بیشتر از آن را روی ما داشته باشند ! چون آنچه سبب ارتباط شان با ما به عنوان فرزندانشان بود ، عواطف آنان بود که شعبه ای از روح آنان به حساب می آمد و پس از مرگ ؛ روح با همه دارایی هایش زنده است و به حیات خود ادامه میدهد. پس چیزی را انان از دست نداده اند تا باعث قطع ارتباط باطنی شان با فرزندان شان شود‌. بله ؛ حساب روح سفرکرده آنان، حساب خاص خودش داشته ، یعنی ؛ در جایگاه متفاوت رفته اند و شرائط متفاوتی پیدا کرده اند، اما ارتباط ویژه با فرزندان شان بصورت دیگری کاملا برقرار میباشند. ✅ ۴) همین رهگذر است که اولیاء الهی یعنی انبیاء و اهلبیت به این موضوع شدیدا اهتمام دارند. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود: "بزرگ نیکوکاران در روز قیامت، مردی است که به پدر و مادرش بعد از مرگشان نیکی کند. _ سید الأبرار یوم القیامه رجل برّ والدیه بعد موتهما "[بحار؛ ج۷۴ص۸۶] علاّمه مجلسی مینویسد: در حدیث صحیحی آمده است که امام صادق(ع) هر روزبرای پدر و مادر خود، دو رکعت نماز می خواند و به روح آنان هدیه می کرد که در رکعت اوّل سوره «انّا انزلناه» و در رکعت دوم سوره «کوثر» را تلاوت مینمود. دعای امام زین‌العابدین (ع) در مورد والدین نشان این اهمیت است . فرازی از دعای امام چهارم : «اللَّهُمَّ وَ إِن سَبَقَت مَغفِرَتُکَ لَهُمَا فَشَفِّعهُمَا فِیَّ، وَ إِن سَبَقَت مَغفِرَتُکَ لِی فَشَفِّعنِی فِیهِمَا حَتَّی نَجتَمِعَ بِرَأفَتِکَ فِی دَارِ کَرَامَتِکَ وَ مَحَلِّ مَغفِرَتِکَ وَ رَحمَتِکَ، إِنَّکَ ذُو الفَضلِ العَظِیمِ، وَ المَنِّ القَدِیمِ، وَ أنتَ اَرحَمُ الرَّاحِمِینَ؛ خداوندا! اگر پدر و مادرم را پیش از من آمرزیدی، پس ایشان را شفیع من قرار ده و اگر مرا قبل از آنان مورد آمرزش قراردادی، پس مرا شفیع ایشان بنما تا در پرتو مهربانی‌‌ات در سرای کرامت و جایگاه مغفرت و رحمتت گرد آییم؛ زیرا تو صاحب فضل بزرگ و نعمت دیرین هستی وتومهربان‌ترین مهربانانی.»[دعای ۲۴ صحیفه] این موضوع را میتوان در سیره انبیاء گذشته ردیابی نمود. مثلا ؛حضرت نوح (ع)برای خود و پدر و مادر و زنان و مردان مؤمن طلب آمرزش کرده است:《رب اغفر لی ولولدی ولمن دخل بیتی مؤمنا وللمؤمنین و المؤمنـت و لاتزد الظـلمین الا تبارا.》(نوح /۲۸) ادامه در صفحه ۲ 👇👇