#تلنگرهای_قرآنی #تلنگر تقدیم به مو سپیدان و مو جو گندمیان لازم هست گاهی اوقات یادآوری کنیم به: قهرمانان بی مدال ما قهرمانان بی مدالی بودیم که هرگز مارا بالای سکویی نبردند و مدال افتخاری بر گردنمان نیاویختند. کسی ما را تافته جدا بافته تربیت نکرد و تا مدرسه بدرقه نشدیم و پشت در مدرسه با ماشین به استقبالمان نیامدند. خودمان تنها به مدرسه رفتیم و ثبت نام کردیم و آخر سال هم کارنامه  گرفتیم . در هیچ کلاس فوق برنامه ای ثبت نام نشدیم. به کلاس موسیقی و استخرو زبان و کامپیوترو...نرفتیم. بازیهای ما و خوشگذرانی های ما در کوچه برگزار شد. ماهنوز با هم بازیهایمان رفیق شفیق مانده ایم. در خانه کسی در جستجوی معدل و نمرات ما نبود و حتی بعضی از والدین نمی دانستند فرزندشان در چه پایه ای تحصیل می کند؟ هرگز از ما برای کاری نظر سنجی نشد . ما نسلی بی توقع و پر بازده بودیم و هیچگاه بارمان را بردوش کسی تحمیل نکردیم. کمتر خواسته ای بود که به آن برسیم و آرزوهای ما  لابه لای روزهای شلوغ زندگی گم‌ شد. ما نسلی بودیم ‌که بی سر و صدا و بی توقع و کم هزینه بزرگ شدیم و همیشه کمک حال خانواده بودیم . زنده بودیم و گذران زندگی بودیم و ازدواج کردیم.                نسلی شدیم که فرزندانمان را حمایت کردیم. کوله پشتی هایشان را بردوش گرفتیم و بدرقه شان کردیم و به استقبالشان تا مدرسه رفتیم. فرزندانمان را غرق در مهر و مهر ورزی کردیم.‌ چندین ‌مهارت به آنها آموختیم و در کلاسهای متعدد ثبت نامشان کردیم. ما فرزندانمان را نابغه تربیت کردیم و باز هم برای خودمان کاری نکردیم. ما نسلی بودیم مهربان و مسئول و مهرورزی را تمام کردیم و مادران و پدرانمان را به خانه سالمندان نسپردیم و علاوه بر بار زندگی خودمان ، آنها را نیز تا آخرین لحظه درحد توانمان حمایت کردیم.‌ راستی ما چگونه اینچنین مسئولیت پذیر شدیم؟ اینهمه مهر و مهربانی را از کجا آموختیم؟ ما نسلی بودیم که هیچکس ما را نشناخت و فرصت خاصی برای رشد ما فراهم نشد. چنین نسلی هرگز نخواهد آمد.! هیچکس ما را نابغه تربیت نکرد اما نابغه شدیم! نابغه هستیم و مسئولیت پذیر و هنوز هم در میانسالی با شور و شوق و پر تلاش زندگی می کنیم و دنیا زیر پاهای ما می چرخد. دلتنگ می شویم، خسته می شویم، اما نامهربان نمی شویم و مسئولیتهایمان را ترک نمی کنیم. تقدیم به متولدین دهه های  سی . چهل . پنجاه وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ ۚ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ و خدا شما را آفریده و سپس می‌میراند؛ و بعضی از شما را به سن انحطاط پیری می‌رسانند که هر چه دانسته همه را فراموش می‌کند. همانا خداست که همیشه دانا و تواناست. آیه ۷٠ سوره نحل #تلنگرهای_قرآنی تلنگرهای قرآنی https://eitaa.com/joinchat/3846308108Cae46e8e2a0