📿 صلوات الله علیه (۸) ✍ استغفار از گناهان ظاهر سازی... 🔹بند هشتم: 🤲 اللَّهُمَّ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ قَدَّمْتُ إِلَیْکَ فِیهِ تَوْبَتِی ثُمَّ وَاجَهْتُ بِتَکَرُّمِ قَسَمِی بِکَ وَ أَشْهَدْتُ عَلَی نَفْسِی بِذَلِکَ أَوْلِیَاءَکَ مِنْ عِبَادِکَ أَنِّی غَیْرُ عَائِدٍ إِلَی مَعْصِیَتِکَ فَلَمَّا قَصَدَنِی بِکَیْدِهِ الشَّیْطَانُ وَ مَالَ بِی إِلَیْهِ الْخِذْلَانُ وَ دَعَتْنِی نَفْسِی إِلَی الْعِصْیَانِ اسْتَتَرْتُ حَیَاءً مِنْ عِبَادِکَ جُرْأَةً مِنِّی عَلَیْکَ وَ أَنَا أَعْلَمُ أَنَّهُ لَا یَکُنُّنِی مِنْکَ سِتْرٌ وَ لَا بَابٌ وَ لَا یَحْجُبُ نَظَرَکَ إِلَیَّ حِجَابٌ فَخَالَفْتُکَ فِی الْمَعْصِیَةِ إِلَی مَا نَهَیْتَنِی عَنْهُ ثُمَّ کَشَفْتَ السِّتْرَ عَنِّی وَ سَاوَیْتُ أَوْلِیَاءَکَ کَأَنِّی لَمْ أَزَلْ لَکَ طَائِعاً وَ إِلَی أَمْرِکَ مُسَارِعاً وَ مِنْ وَعِیدِکَ فَازِعاً فَلُبِّسْتُ عَلَی عِبَادِکَ وَ لَا یَعْرِفُ بِسِیرَتِی غَیْرُکَ فَلَمْ تُسَمِّنِی بِغَیْرِ سِمَتِهِمْ بَلْ أَسْبَغْتَ عَلَیَّ مِثْلَ نِعَمِهِمْ ثُمَّ فَضَّلْتَنِی فِی ذَلِکَ عَلَیْهِمْ حَتَّی کَأَنِّی عِنْدَکَ فِی دَرَجَتِهِمْ وَ مَا ذَلِکَ إِلَّا بِحِلْمِکَ وَ فَضْلِ نِعْمَتِکَ فَلَکَ الْحَمْدُ مَوْلَایَ فَأَسْأَلُکَ یَا الله کَمَا سَتَرْتَهُ عَلَیَّ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَا تَفْضَحَنِی بِهِ فِی الْقِیَامَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ «بار خدایا از تو آمرزش می‌طلبم از هر گناهی که توبه خویش را تقدیم به تو کردم، آن گاه با سوگند بزرگی که یاد کردم با تو روبرو شدم و اولیایت را از میان بندگانت بر خود شاهد گرفتم که دیگر به سوی معصیت باز نمی گردم، ولی آن گاه که شیطان به کید و حیله مرا هدف گرفت و خواری و بیچارگی‌ام مرا به سوی آن کشانید و نفسم مرا به سمت آن معصیت خواند، خود را از بندگانت مخفی کردم که خجالت نکشم، و این از گستاخی من نسبت به تو بود، در حالی که من می‌دانم که هیچ پرده و دری مرا از تو پنهان نمی کند و هیچ حجابی نظر تو را از من نمی پوشاند؛ پس تو را مخالفت کرده و به آنچه مرا از آن نهی کرده بودی مبادرت نمودم، سپس پرده را کنار زده و خود را با اولیایت هم رتبه قرار دادم، گویا همیشه مطیع تو بوده و به سوی اوامرت شتابان، و از تهدیدهایت هراسان بوده ام. ظاهرم را آنگونه آراستم که به بندگانت مشتبه شد، در حالی که غیر از تو کسی از درون من آگاه نبود، تو نیز مرا به جز آن گونه که آنها مرا می‌شناختند معرفی نکردی، بلکه حتی نعمت‌هایی که به آنها می‌دادی را به من عطا کردی، سپس مرا بر آنها برتری دادی، گویا نزد تو هم رتبه آنها هستم، و این همه نیست مگر به واسطه حلم و بردباری تو و نعمت فراوان تو به من. پس ای مولای من، سپاس تو راست. مولای من، از تو درخواست می‌کنم که همان گونه که در دنیا اینها را بر من پوشاندی، در روز قیامت نیز مرا رسوا نکنی، ای مهربان ترین مهربانان» 📚 تمام حدیث: بحارالانوار ج۸۴ ص۳۲۶ تا ۳۳۶ حدیث ۱۶ بلد الامین (کفعمی) ص۳۸ تا ۴۶ ╰─═ঊঈ🌱ঊঈ═─╯ ‌‌↶به مابپـــــــیوندید↷ 🆔 https://eitaa.com/joinchat/3812491528C2bd35815b5 🌱 حقانیت تشیع و امام علی علیه السلام 👆🌹🌹🍃 ثواب انتشار با شما