همه اش غُر میزنه! ✍روح الله کریمی خویگانی تقریبا این رایج ترین جمله ایه که در جلسات زوج درماني از مردها در مورد زنها میشنوم: «همه اش غُر میزنه» و معمولا پاسخ زن ها اینه که: «من حرف زدم غر نزدم!» فرق غُر زدن و حرف زدن مثل تفاوت مونولوگ و دیالوگه به عبارت دیگه غُر مثل مونولوگ یه فضای یه نفره داره نه دونفره... در اصل وقتی زن داره غر می زنه داره با خودش حرف می زنه اما بر علیه طرف دیگه...خوب معلومه هیچ وقت با غر زدن کارها حل نمیشه. به این مثال توجه کنید: خانم لباس ها رو از لباسشویی درآورده، گذاشته همسرش ببره توی فضای باز آویزون کنه.‌‌ حالا دو ساعتی گذشته هنوز لباس ها جا به جا نشده اند... غر زدن: چقدر آدم باید بی مسئولیت باشه، من احمقم که تو این زندگی مثل یه کلفت باید همه کارها رو بکنم، زن های مردم چه جور زندگی می کنن من چه جور، خدا می کرد منو از این زندگی می گرفت راحت می شدم... تعامل مناسب: چشم می دوزی تو چشم همسر، دستشو از گوشی جدا می کنی، با لبخند می گی: آقایی جون، این لباس ها رو همین الان پهن می کنی، خواهش.. حالا دو حالت داره: یا با یک مرد فهمیده روبرو هستی، که کار حله... یا با یک مرد اهمال کار روبرو هستی که می گه: می برم باشه، حالا ول کن... در اینجا هم بین بد و بدتر باید بد رو انتخاب کنید: بدتر اینه که غر بزنی و بد اینه که بهش فرصت بدی و همین عمل رو یکساعت دیگه تکرار کنی... #همسرداری #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et