❧🔅ஜ✧﷽✧ஜ🔅❧ #ترنم_وحی 💞 زوجیت؛ عامل آرامش انسان ➖ فعل «اُسْکُنْ» از «سُکُون» به‌معنای قرارگرفتن و آرامش‌یافتن است و به مکانی که موقعیت آرامش انسان در آن فراهم است «مَسکَن» می‌گویند. ➖گویا اولین نیاز انسان از روز نخست، آرامش و تسکین بوده است؛ گوهر گران‌بهایی که بشر همواره در جست‌وجوی آن است. ➖در قرآن، گاه شب نیز به عنوان زمان مناسب برای تحقق آرامش معرفی می‌شود که خداوند آن را برای تسکین انسان‌ها قرار داده است : 📖 وَ جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَناً و شب را مایه آرامش قرار داده. حال‌وهوای شب برای آرامش‌بخشی به انسان بسیار مهیّا و مناسب است. خواب و استراحت در شب اثر بسیار عمیقی در وجود انسان دارد و فعالیت‌های جسمی بدن نیز در حالت خواب کاهش محسوسی می‌یابد که این مسئله موجب تجدید قوا و آسایش و آرامش انسان می‌شود. 💫 حضرت حق ضمن تعیین مسکن آدم(ع)، شرط آرامش‌یافتن او را نیز بازگو می‌فرماید. ارادۀ الهی بر این قرار گرفته است که امنیت و آرامش انسان‌ها از همان ابتدا در قالب زوجیت محقق شود و آدمیان طعم خوش آرامش را در پناه زوجیت بچشند. لذا در آیات دیگر قرآن می‌فرماید: 📖 (وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً) . ➖ و از نشانه‏‌های او اینکه از نوع‏ خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدان‌ها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. ➖به هریک از دو قرینی که در کنار هم کمال لازم و مطلوب را به‌دست می‌آورند، «زوج» گفته می‌شود؛ مثلاً به دو لنگۀ در که با هم مجموعۀ کاملی را شکل می‌دهند، زوج می‌گویند. ➖در وجود انسان‌ها نیز قاعدۀ «زوجیت» نهادینه شده است : 📖 وَ خَلَقْناکُمْ أَزْواجاً و شما را جفت آفریدیم . ➖حضرت حق وجود انسان را با مفهوم زوجیت درهم تنیده است تا کمال مطلوب برایش فراهم باشد. البته کلمۀ زوج به‌طور یکسان بر مرد و زن اطلاق می‌شود و جز در موقعیتی که امکان اشتباه دربین باشد، در یادکردن از زن، حاجت به الحاق تای مؤنث (ة) نیست و در مفهوم زوجیت و اطلاق واژۀ زوج، تفاوتی بین زن و مرد وجود ندارد؛ ➖به‌همین دلیل خداوند نیز در این آیه از واژۀ «زَوجُک» استفاده کرده است، نه «زَوجَتُک». در آیات دیگر نیز از همسران رسول خدا ﷺ تعبیر به (وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ) (و همسران او [پیامبر] مادران ایشان‌اند) می‌شود که کلمۀ «ازواج» در آن جمع «زوج» است، نه «زوجة». براساس شواهد و نشانه‌های تاریخی و روایی نام همسر آدم را «حوّا» می‌دانیم؛ اما خداوند از او با عنوان «زوج» یاد می‌کند و نامی از وی به‌میان نمی‌آورد. ➖ممکن است چنین تصور شود که نام زوج آدم(ع)در حاشیۀ شخصیت او به‌میان آمده است و موضوع اصلیِ خطاب نیست؛ اما قصه بدین‌گونه نیست؛ زیرا در مفهوم انسان که محور آفرینش و الطاف خداوندی است، چنین برداشتی نهفته نیست و اطلاق این واژه بر مذکر و مؤنث یکسان است. انسان واژه‌ای فراجنسیتی است و علت پیش‌آمدن نام آدم(ع) در این آیه و قرارگرفتن او در محور کلام این است که او پیامبر خدا و حجت خداوند بر حوّاست و منزلت و شأن اوست که نامش را بر همسرش مقدّم می‌دارد، نه جنسیت او. #تدبر ایتا https://b2n.ir/384929 تلگرام https://b2n.ir/859529 @ZolaleMarefat_f ┅═✧❁🔆❁✧═┅