حکمت 131 - توبيخ نكوهش كننده دنيا #قسمت_اول :🌹🌷 وَ قَالَ( ع )وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلاً يَذُمُّ اَلدُّنْيَا أَيُّهَا اَلذَّامُّ لِلدُّنْيَا اَلْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا اَلْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِيلِهَا أَ تَغْتَرُّ بِالدُّنْيَا ثُمَّ تَذُمُّهَا أَنْتَ اَلْمُتَجَرِّمُ عَلَيْهَا أَمْ هِيَ اَلْمُتَجَرِّمَةُ عَلَيْكَ اى نكوهش كنندۀ دنيا، كه خود به غرور دنيا مغرورى و با باطل‌هاى آن فريب خوردى! خود فريفته دنيايى و آن را نكوهش مى‌كنى‌؟ آيا تو در دنيا جرمى مرتكب شده‌اى‌؟ يا دنيا به تو جرم كرده است مَتَى اِسْتَهْوَتْكَ أَمْ مَتَى غَرَّتْكَ أَ بِمَصَارِعِ آبَائِكَ مِنَ اَلْبِلَى أَمْ بِمَضَاجِعِ أُمَّهَاتِكَ تَحْتَ اَلثَّرَى كَمْ عَلَّلْتَ بِكَفَّيْكَ وَ كَمْ مَرَّضْتَ بِيَدَيْكَ كى دنيا تو را سرگردان كرد؟ و در چه زمانى تو را فريب داد؟ آيا با گورهاى پدرانت كه پوسيده‌اند؟ (تو را فريب داد) يا آرامگاه مادرانت كه در زير خاك آرميده‌اند؟ آيا با دو دست خويش بيماران را درمان كرده‌اى‌؟ و آنان را پرستارى كرده و در بسترشان خوابانده‌اى تَبْتَغِي لَهُمُ اَلشِّفَاءَ وَ تَسْتَوْصِفُ لَهُمُ اَلْأَطِبَّاءَ غَدَاةَ لاَ يُغْنِي عَنْهُمْ دَوَاؤُكَ وَ لاَ يُجْدِي عَلَيْهِمْ بُكَاؤُكَ لَمْ يَنْفَعْ أَحَدَهُمْ إِشْفَاقُكَ وَ لَمْ تُسْعَفْ فِيهِ بِطَلِبَتِكَ وَ لَمْ تَدْفَعْ عَنْهُ بِقُوَّتِكَ وَ قَدْ مَثَّلَتْ لَكَ بِهِ اَلدُّنْيَا نَفْسَكَ وَ بِمَصْرَعِهِ مَصْرَعَكَ درخواست شفاى آنان را كرده، و از طبيبان داروى آنها را تقاضا كرده‌اى‌؟ در آن صبحگاهان كه داروى تو به حال آنان سودى نداشت....