💠 نهیب الهی 🔹 متنبّیان ارقامشان کمتر از انبیا نیست! هر وقت پیامبری آمده، نبی صادق مصدقّی آمده، چهار تا متنبّی هم دنبالش هستند؛ هر وقت امامت جلوه کرد، هم کم نیستند. متنبّیان در عالم زیادند، نسبت به آنها گفت ما آنها را رها می ‌کنیم و شما به اذن الهی بساطشان را جمع می ‌کنید؛ ولی کسی که من معجزه ‌ام را به دست او دادم، او «وجیهُ الملّة» شد، سکه قبولی دارد، در چنین شرایطی بخواهد دهان باز کند ـ معاذالله ـ چیزی بر خلاف خواسته من بگوید، من حیاتش را قطع می ‌کنم: ﴿وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَینَا بَعْضَ الأقَاوِیلِ ٭ لَأَخَذْنَا مِنْهُ﴾؛ تمام قدرتش را می ‌گیرم، یک؛ رگ حیاتش را قطع می ‌کنم، دو؛ نه تنها او، به همه انبیا هم گفتم: ﴿وَ لَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما کانوا یعمَلون﴾؛ اگر کسی از طرف من آمد، باید تا آخر باشد. 🔹 اگر کسی سکه قبولی خورد؛ مثل عالمی که شد، او اگر بلغزد، خدا بعید است به او فرصت بدهد، برای اینکه او در کنار نشسته است و احترامی که می ‌بیند به نام دین می ‌بیند؛ اگر ـ خدای ناکرده ـ دستش بلغزد، پایش بلغزد، خدا هم مهلت نمی ‌دهد. 🔹 این کسی که آبرویش را از دین و مسجد و حسینیه دارد، بخواهد ـ خدای ناکرده ـ بازی بکند، بساطش زود جمع می ‌شود؛ اما دیگری ممکن است سالیان متمادی بی ‌راهه برود و خدا به او مهلت بدهد. فرمود ما اگر مهلت دادیم، کردیم، املاء کردیم ـ املاء همان امهال است ـ مهلت دادیم، او مغرور نشود؛ اما به برخی ‌ها مهلت نمی ‌دهیم. «أَعَاذَنَا اللَّه ‏مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَ سَیئَاتِ أَعْمَالِنَا»! 📚 سوره مبارکه حاقه جلسه 9 تاریخ: 1397/10/15 🆔 @a_javadiamoli_esra