💠 ستیز با ستم 🔹 حضرت [امام علی (علیه السلام)] یک بیان نورانی دارد که «لَا یمْنَعُ الضَّیمَ الذَّلِیلُ» _«ضیم» همان معنی ظلم را می ‌دهد _ ظلم را جز ملّت پَست کسی تحمّل نمی ‌کند. این کلمات است! اگر ملّتی ـ معاذالله ـ فرومایه بود، بله است؛ اما اگر ملّتی مثل ایران بود؛ مثل فلسطینی‌ ها بود، مثل یمنی ‌ها بود، ظلم را نمی ‌پذیرد. شهادت و کشته شدن این طور نیست که تمام بشود. این بیان نورانی سیدالشهداء (سلام الله علیه) در روز است که بارها به عرض شما رسید، فرمود: «صَبْراً بَنِی الْكِرَامِ فَمَا الْمَوْتُ إِلَّا قَنْطَرَةٌ»؛ بردبار باشید، مرگ، پلی است زیر پای شما؛ مرگ که پوسیدن نیست، مرگ از پوست به در آمدن است، مرگ را بترسانید! بعدها شاعری پیدا شد سراینده‌ ای پیدا شد ادیب بزرگواری پیدا شد گفت: مرگ اگر مرد است گو نزد من آی ٭٭٭ تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ من از او جانی برم بی رنگ و بو ٭٭٭ او ز من دلقی بگیرد رنگ رنگ من در این مبارزه پیروز هستم؛ من یک می ‌گیرم، او از من یک بدن پوسیده می ‌گیرد، چیز دیگر نیست! من که چیزی به او نمی ‌دهم، این لاشه را به او می ‌دهم، جان ملکوتی خود را بالا می ‌برم. 🔹 اینها از است اینها از است که انسان مرگ را می ‌میراند، انسان بر مرگ مسلّط است، انسان هست که هست که هست! فرمود جز ملّت فرومایه کسی نیست. درود بر این فلسطینی ‌ها و غزّه ‌‌ای‌ ها، درود بر یمنی ‌ها، درود بر شما ایرانی ‌ها که به هر حال توانستید ثابت کنید که (صلوات الله و سلامه علیه) هستید! 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/17 🆔 @a_javadiamoli_esra