💠 مفاتیح الحیات 🔸 هرگاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با مسافری وداع می ‌كرد دست او را می‌ گرفت و این چنین برایش دعا می‌ كرد: «أَحْسَنَ اللَّهُ لَكَ الصِّحَابَةَ وَ أَكْمَلَ لَكَ الْمَعُونَةَ وَ سَهَّلَ لَكَ الْحُزُونَةَ وَ قَرَّبَ لَكَ الْبَعِیدَ وَ كَفَاكَ الْمُهِمَّ وَ حَفِظَ لَكَ دِینَكَ وَ أَمَانَتَكَ وَ خَوَاتِیمَ عَمَلِكَ وَ وَجَّهَكَ لِكُلِّ خَیرٍ، عَلَیكَ بِتَقْوَی اللَّهِ اسْتَوْدِعِ اللَّهَ نَفْسَكَ سِرْ عَلَی بَرَكَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ خدا برای تو همراهی و مصاحبت را خوش و نیكو قرار دهد و به طور كامل تو را یاری كند و ناهمواری ‌ها را برایت آسان سازد و دور را برایت نزدیك گرداند و نیازهایت را برآورد و امانت و دینت را حفظ كند و پایان كارت را نیكو گرداند، و تو را به هر خیری رهنمون سازد. بر تو باد به تقوای الهی خود را به خدا بسپار و به امید بركت خدای بزرگ حركت كن».[1] [1] . كَانَ رَسُولُ اللَّهِص إِذَا وَدَّعَ مُسَافِراً أَخَذَ بِیدِهِ ثُمَّ قَالَ: ... (الفقیه، ج2، ص276). 📚 مفاتیح الحیات ص 199. 🆔 @a_javadiamoli_esra