💠 جنون تباهی 🔹 این را در جوامع روایی ملاحظه می ‌فرمایید كه رسول خدا (صلیٰ الله علیه و آله و سلّم) داشت عبور می ‌كرد، دید اطراف انسانی را عده‌ ای گرفته ‌اند، فرمود چه خبر است، عرض كردند مجنونی است، دورش جمع شده ‌اند. فرمود نگویید ، بگویید «مریض»، یك مریض حالش به هم خورده، دور او جمع شده‌ اند، فرمود: آن كه اهل دنیاست و نیست، او مجنون است، آن كه خدا را رها كرده و به دنبال می ‌رود، او دیوانه است. 🔹 خب، اگر عقل یعنی «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ»، نتیجه ‌اش این است كه «ما لا یعبد به الرحمن فلیس بعقل» عكس نقیضش این است. به زبان صاحبِ آفرینش عقل به ما این ‌چنین گفته شد كه یعنی «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ» _ این را معصومین فرمودند اما معصومین از زبان كسی سخن می ‌گویند كه عقل را در عالم خلق كرد _ آن كه عقل را خلق كرد، آن را این ‌چنین معرفی كرد كه «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ»، خب این، عكس نقیضش این است كه «ما لا یعبد به الرحمن فلیس بعقل». چنین انسانی می ‌شود دیوانه و قیامت كه است، این جنون ظهور می ‌كند. خیلی ها در قیامت، دیوانه محشور می‌ شوند؛ حالا درباره خصوص ربا خوار به عنوان نمونه ذكرشده است، اما این مخصوص رباخوار كه نیست، البته درباره او یقینی است اما خبّ عدّه دیگری هم ممكن است دیوانه ‌وار محشور شوند منتها جنونی كه آنجاست، به نحوی است که انسان می ‌فهمد كه دیوانه است و عذاب الیم دامنگیر او می ‌شود. 🔹 در دنیا مجنون، معذّب نیست، آشنایانِ او رنج می ‌برند كه این دیوانه شد وگرنه مجنون چه رنجی دارد؟! آن كه باید درك كند یعنی آن نیروی ادراك كننده در اختیار مجنون نیست، لذا چون نمی داند دیوانه است رنج نمی ‌برد، البته آشنایان او رنج می ‌برند كه این مجنون است؛ ولی دیوانه های می ‌فهمند كه دیوانه ‌اند، لذا گرفتار خِزی و هوان می‌ شوند. 📚 سوره مبارکه بقره جلسه 71 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra