(آيه ٤٢) -در اين آيه بار ديگر قرآن تأكيد مى‌كند كه «آنها گوش شنوا براى شنيدن سخنان تو و تكذيب آن دارند» و يا گوش شنوايى براى شنيدن دروغهاى بزرگانشان دارند (سَمّاعُونَ لِلْكَذِبِ) . اين جمله به عنوان تأكيد و اثبات اين صفت زشت براى آنها تكرار شده است. علاوه بر اين «آنها زياد اموال حرام و ناحق و رشوه مى‌خورند» (أَكّالُونَ لِلسُّحْتِ) . سپس به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اختيار مى‌دهد كه «هرگاه اين گونه اشخاص براى داورى به تو مراجعه كردند مى‌توانى در ميان آنها داورى به احكام اسلام كنى و مى‌توانى از آنها روى گردانى» (فَإِنْ جاؤُكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ) . و براى تقويت روح پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله اضافه مى‌كند: «اگر صلاح بود كه از آنها روى بگردانى هيچ زيانى نمى‌توانند به تو برسانند» (وَ إِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئاً) . «و اگر خواستى در ميان آنها داورى كنى حتما بايد اصول عدالت را رعايت نمايى، زيرا خداوند افراد دادگر و عدالت‌پيشه را دوست دارد» (وَ إِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 518 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈