(آيه ٧١) -در اين آيه اشاره به غرور نابجاى آنها در برابر اين همه طغيان و جنايات كرده مى‌فرمايد: «با اين حال آنها گمان مى‌كردند كه بلا و مجازاتى دامنشان را نخواهد گرفت» (وَ حَسِبُوا أَلاّ تَكُونَ فِتْنَةٌ) . و همانطور كه در آيات ديگر تصريح شده، خود را يك نژاد برتر مى‌پنداشتند و به عنوان فرزندان خدا از خود ياد مى‌كردند! سر انجام اين غرور خطرناك و خود برتربينى همانند پرده‌اى بر چشم و گوش آنها افتاد و به خاطر آن «از ديدن آيات خدا نابينا و از شنيدن كلمات حق، كر شدند» ! (فَعَمُوا وَ صَمُّوا) . اما به هنگامى كه نمونه‌هايى از مجازاتهاى الهى و سر انجام شوم اعمال خود را مشاهده كردند، پشيمان گشتند و توبه كردند و متوجه شدند كه تهديدهاى الهى جدى است و آنها هرگز يك نژاد برتر نيستند «خداوند نيز توبۀ آنها را پذيرفت» (ثُمَّ تابَ اللّهُ عَلَيْهِمْ) . ولى اين بيدارى و ندامت و پشيمانى ديرى نپاييد باز طغيان و سركشى و پشت پا زدن به حق و عدالت شروع شد، و ديگر بار پرده‌هاى غفلت كه از آثار فرو رفتن در گناه است بر چشم و گوش آنها افكنده شد «و باز از ديدن آيات حق نابينا و از شنيدن سخنان حق كر شدند و اين حالت، بسيارى از آنها را فرا گرفت» (ثُمَّ عَمُوا وَ صَمُّوا كَثِيرٌ مِنْهُمْ) . و در پايان آيه، با يك جملۀ كوتاه و پر معنى مى‌گويد: «خداوند هيچ گاه از اعمال آنها غافل نبوده و تمام كارهايى را كه انجام مى‌دهند مى‌بيند» (وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِما يَعْمَلُونَ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 541 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈