در اثر مراقبه شدید و اهتمام به آن، آثار حبّ و عشق در ضمیر سالک هویدا می‌شود. زیر عشق به جمال و کمال علی الإطلاق فطری بشر بوده و با نهاد او خمیر شده و در ذات او به ودیعت گذارده شده است، لیکن علاقه به کثرات و حبّ به مادّیّات حجابهای عشق فطری می‌گردند و نمی‌گذارند که این پرتو أزلی ظاهر گردد. بواسطه مراقبه کم‌کم حجابها ضعیف شده تا بالأخره از میان می‌رود و آن عشق و حبّ فطری ظهور نموده، ضمیر إنسان را به آن مبدأ جمال و کمال رهبری می‌کند. رساله لُبّ اللُباب ؛ حضرت علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی