می‌آمد و سربه‌زیر و شـرمندهٔ تو با گریه‌اش آمیخت شکرخندهٔ تو حُـر بـود اسـیر، تا امیری می‌کرد آن روز امیر شـد، که شد بندهٔ تو 🏴