سلام به نظر من شهید رئیسی خیلی مظلوم‌تر از شهید بهشتی بود، چون: طرف مذاکره شهید بهشتی کمونیست‌های مارک‌داری بودند که از قبل از انقلاب ایده و افکار خودشان را اعلام کرده بودند و بعد از انقلاب هم علنا اعلام کردند این قانون اساسی را قبول ندارند، اصل ولایت فقیه در قانون را قبول ندارند و اسلام را یک ایده مناسب برای حکومت داری قبول ندارند. در مذاکرات و مناظره‌ها هم خیلی منصفانه استدلال می کردند، انتقاد می کردند و به نظرات طرف مقابل خود احترام می گذاشتند و مبارزه می کردند؛ ولی طرف‌ مناظره رئیسی مسلمانانی بودند که قرائت خودشان را از اسلام داشتند، همان اسلامی که حضرت امام به اسلام آمریکایی و اسلام متحجرین بی درد تقسیم‌ بندی کرده بود، قانون اساسی را در ظاهر قبول داشتند، دم از ولایت فقیه می زدند و از سازوکار قانونی این کشور استفاده کرده و کاندیدا و نماینده شده بودند؛ اما در مناظره از هیچ استدلال و منطق و گفتمان سالم، صحیح و اسلامی استفاده نمی کردند، بلکه گفتمان قالبشان تهمت، افتراء و دروغ‌هایی بود که ذهن خودی را به هم می ریخت و ذهن غیر خودی را برای سالیان متمادی مشغول لجن پراکنی و تهمت‌های ناروا می ساخت. تهمت استفاده به نفع شخصی از تولیت آستان قدس، تهمت اعدام دستجمعی ملت، حتی علما، تهمت بگیر و ببند براساس بغض و کینه شخصی، تهمت بیسوادی، تهمت سندرم بی‌قراری جایگاه و صندلی و ... قدیما وقتی می شنیدیم اول مظلوم عالم امیرالمومنین علی(علیه‌السلام) است در عالم بچگی تعجب می کردیم که پهلوان خندق و خیبر و احد، اسدالله‌الغالب، حیدر کراری که زرهش پشت نداشت چگونه آنهمه ظلم و مظلومیت را پذیرفت!!! خداوند عمری به ما داد و طوری چرخ روزگار را چرخاند که دیدیم و شنیدیم که، می شود مقتدر مظلوم بود. می شود به دروغ‌ها و تهمت‌ها لبخند زد و صبوری کرد. می شود ناجوانمردانه‌ترین توهین‌ها و افتراها و اکاذیب را شنید و پاسخ این ابلهان را نداد. می شود، شهید زندگی کرد تا با شهادت پاسخ همه بی دینی‌ها و شیطان پرستی‌ها و حیوان صفتی‌ها را داد. ... و بالاخره می شود اقرار به، اللهم لانعلم منه الا خیرا را سه مرتبه از زبان کسی گرفت که مرادت باشد و یقین قلبی داشته باشی در زمان غیبت، تنها مسیر حق همان است. (الحق مع‌العلی و العلی مع‌الحق.)