🌙 شب‌نوشت 🌙 اصلاح‌طلبان؛ ابَربدهکاران به نظام 🔅 اصلاح‌طلبان مدیون نظام اسلامی هستند؛ این را انصاف به ما می‌گوید. انصاف فریاد می‌کشد که شانه‌های مدعیان اصلاح‌طلبی بدجور زیر بار وام‌های کلانی که این نظام به آنان پرداخت کرده است، سنگینی می‌کند. ای کاش امیدی هم به بازپرداخت این وام‌های هنگفت می‌بود. یکی از آن دِین‌های مهم و حیثیتی، ریشه‌اش در «ماهیت و شاکله‌ی اصلاح‌طلبی» نهفته است. توضیح آنکه: پرسش عده‌ای آن است که اصلاح‌طلبان با این همه هوار و هیاهو، اساسا هیچ برنامه‌ی مشخص و مدوّنی برای مدیریت کشور ارائه نمی‌کنند، به طوری که تدبیرهایشان نیز در واقع ریشه در بی‌تدبیری‌های آنان دارد. چرا؟ به منظور رمزگشایی از مسئله‌ی فوق، یک بار دیگر توجه و تمرکز عزیزان را به ذات و ماهیت اصلاح‌طلبی جلب می‌کنم. 💥 از این واقعیت و گزاره گریزی نیست که ذات و حیات اصلاح‌طلبی در ایران، اساسا «سلبی» است (این جمله را برای همیشه به خاطر شریف بسپارید!). به بیان گویاتر، اصلاح‌طلبی در ایران یعنی «غُر زدن علیه وضع موجود و فعلی»، حتی اگر وضع موجود نتیجه‌ی تصمیمات و اقدامات خود این حضرات باشد! ⛔️ وقتی هدف اصلی چیزی نیست جز در مسند و مصدر امور قرار گرفتن و نه خدمت به خلق، اساسا برنامه و تدبیر سیری چند؟!! پیش‌نیاز لازم برای تصاحب کرسی قدرت نیز جلب و جذب توجهات مردم است و برای این امر چه راهی آسان‌تر از «نه گفتن به وضع موجود و فعلی»؟ با یک تیر دو نشان زده می‌شود؛ از طرفی جریان‌ها و اشخاصی که فی‌الحال قدرت را در اختیار دارند از چشمان مردم می‌اندازند (حتی اگر عملکرد خوب و قابل قبولی را از خود بروز داده باشند)، و از طرف دیگر با مطرح نمودن خود به عنوان «منجی» و عامل برون‌رفت از وضع موجود، چشمان مردم را به سوی خود می‌کشانند. اگر هم وضع موجود محصول رویکردها و عملکردهای خود آنان باشد، حمله و هجمه به وضع موجود و انداختن تقصیرها به گردن این و آن، به عنوان ابزاری برای تبرئه و نیز باقی ماندن بر سریر قدرت به کار گرفته می‌شود. با این تفاصیل، اکنون به راحتی می‌توان وام‌داریِ دیرینه‌ی اصلاح‌طلبان به نظام اسلامی را فهم و درک نمود. ❇️ براستی اگر این نظام وجود نداشته باشد، اصلاحاتی‌ها با «نه گفتن» به چه کس و چه چیز خودنمایی و منجی‌نمایی کنند؟ @abarshagerd ✍️