⛅️ گاهِ صبح ⛅️ 🔴 «شاید در تاریخ پر فراز و نشیب معاصر ایران، هیچ زمانی را به حساسیت امروز نتوان یافت تنها با تسامح می‌توان وضعیت ایران را در زمان اشغال در جنگ جهانی دوم و یا پیش از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ با وضع کنونی قابل مقایسه دانست.» - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ۳۱ اردیبهشت ماه ۸۲ بود که ۱۲۷ نماینده‌ی مجلس ششم طی نامه‌ای به رهبر انقلاب اسلامی (که بعدها به نامه‌ی جام زهر مشهور گردید)، تابلوی فوق را به‌عنوان وضعیت آنروز کشور ترسیم کرده و بدین ترتیب میزان درک خود را از واقعیات صحنه‌ی داخلی و خارجی در برابر دیدگان تیزبین ملت قرار دادند. آنچه در مَطلع این مقال آمد، صرفا بخش کوتاهی از این شاهکار هنری! مدعیان اصلاح‌طلبی بود. طُرفه آنکه این تصویر در مقطعی ترسیم می‌شود که دو قوه‌ی مجریه و مقننه به‌طور همزمان تحت حاکمیت جریان موسوم به اصلاحات قرار دارد؛ یعنی همان دورانی که از نظر این جریان، دوران به‌اصطلاح «گل و بلبل» و استقرار «دولت کریمه» بوده است! جریانی که به هنگام تلاش برای کسب یا حفظ آبرو و مسند، وضعیت کشور را در دوران حضورش در قدرت «بی‌نظیر» معرفی کرده، و زمانی که قرار به واگذاری حقوق و منافع کشور برای جلب نظر بیگانه باشد، موقعیت کشور را «بحرانی» توصیف نموده و پشت ملت را خالی می‌کند و بدین گونه خود را به تناقضی مضحک و مهلک دچار می‌سازد. با کمال تأسف گرفتاری قوه‌ی مجریه‌ی فعلی به همین تناقض، مانع از آن می‌شود که بتوان عاقبت نیکی را برای این دولت مستعجل تصور کرد. هرچند اندک، اما کماکان برای بازگشت به مسیر صلاح فرصت باقی است. اگر بخواهند، با تکیه بر خدا و ملت؛ بی‌شک می‌توانند نام نیکی را از خود به یادگار بگذارند. @abarshagerd ✍️