🌙 سحرنوشت 🌙 چگونه آمریکا توانست به همین راحتی از برجام خارج شود؟ (بخش اول) 🤔 با وجود گذشت زمانی بیش از یک سال از خروج «رسمی» آمریکا از توافق وین (برجام)، شاید کماکان نیز در اذهان بسیاری از مردم این پرسش جولان دهد که براستی چگونه آمریکا توانست به همین آسانی (بخوانید: به سان آب خوردن!) از برجام خارج شود؛ آن هم بدون تحمل هیچ گونه هزینه و خسارت «حقوقی»؟ 🔵 پاسخ: دست کم ۳ عامل حقوقی، عرصه را برای خروج بی هزینه ی آمریکا از برجام فراهم آورد: ❇️ یک. از نظر آمریکایی ها (جان کری وزیر خارجه وقت آمریکا)، برجام هیچگونه الزام حقوقی (legally binding) برای آنها ایجاد نمی کند و بنابرین صرفا دارای الزام سیاسی (politically binding) است. تأکید دولت یازدهم بر عدم تصویب برجام در مجلس شورای اسلامی از یک سو و عدم تصویب آن در کنگره از سوی دیگر مؤید قابل توجهی در اثبات این مدعا است. جالب تر و عجیب تر آنکه، برجام حتی به امضای رئیس جمهور وقت آمریکا (اوباما) نیز نرسیده و تنها در حد امضای وزیر خارجه آمریکا (جان کری) و نشست ۱+۵ بوده است. این نشان می دهد که برجام برای آمریکایی ها، هیچگونه الزام حقوقی نداشته و ندارد و در نگاه آنها، برجام صرفا یک «برنامه اجرایی» بین دولتین آمریکا و ایران محسوب می شود و نه چیزی بیشتر (و نه حتی «کل حاکمیت آمریکا» و «ایران»)، لذا هرگاه که به مذاق آنها خوش نیاید می توانند آن را اجرا نکنند!! مضافا اینکه قطعنامه ۲۲۳۱ و ذیل ماده ۴۱ بودن پرونده ایران، موجب الزام آور شدن این برنامه اجرایی برای کشورمان شده است. ❇️ دو. در برجام هیچگونه مرجعی برای ارزیابی و اعلام اینکه آمریکا به تعهدات خود پایبند بوده است یا خیر پیش بینی نشده ولی برای ارزیابی تعهدات ایران ساختار «آژانس» پیش بینی شده است. «کشورهای ۱+۵» و «شورای امنیت» نیز دو ناظر دیگر بر اقدامات ایران محسوب می شوند. در این حال، اگر هم ایران در موضوعی علیه آمریکا (اعم از قبول نداشتن تفسیرهای یک جانبه ی آمریکا از برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ یا اعمال تحریم های جدید و غیره) شکایت کند، موضوع مذکور به کمیسیون مشترک برجام رفته و در آنجا - با کمال تأسف - خودِ متهم (آمریکا) به عنوان قاضی پرونده عمل می کند و طبق بند ۳۷ برجام و بند ۱۲ قطعنامه ۲۲۳۱ تمامی تحریم ها به حالت قبل خود بازمی گردد و این در حالی است که ایران کماکان باید به تعهدات خود عمل کند (دقت شود)؛ یعنی حتی اگر ایران شاکی باشد، به جای آمریکا، این ایران است که مجازات می شود!!! بنابرین، استنباط آمریکایی ها از واقعیت مذکور آن است که برخلاف ایران، برجام برای آمریکا تعهدی ایجاد نمی کند (یک طرفه بودن برجام). ❇️ سه. توجه شما را به خط اول و دوم از بخش مقدمه توافق ژنو (توافق مادر و پایه) جلب می کنم : “… iran's nuclear program "will be" exclusively peaceful .” ترجمه : " هدف این مذاکرات رسیدن به یک راه حل جامع مورد توافق و بلند مدت است به نحوی که تضمین کند برنامه هسته ای ایران کاملا صلح آمیز «خواهد بود». " یکی از بزرگ ترین (و شاید هم بزرگ ترین) قسمت های زیان بار توافق ژنو (و به تبع آن برجام) همین عبارت "will be" می باشد. طبق جمله فوق، ایران اعتراف می کند که تا پیش از برجام فعالیت های هسته ای او صلح آمیز نبوده است و قرار است پس از اجرای کامل فرآیند برجام، برنامه هسته ای او صلح آمیز شود. این یعنی، تا پیش از برجام ما به دنیا دروغ گفته ایم که برنامه هسته ای مان صلح آمیز بوده است و آقای ظریف نیز به راحتی پذیرفته اند این تهمت بزرگ به ملت ایران را! البته مع الاسف وزارت خارجه عبارت will be را غلط و به جای "خواهد بود"، "باقی خواهد ماند" ترجمه نموده است!! برجام در واقع مجازات یک متهم بی گناه (ایران) است نه یک معامله؛ که از قضا این متهم بی گناه به مجرم بودن خود نیز اعتراف کرده است! اعتراف یک متهم، یعنی آمادگی او برای پذیرفتن مجازات. در این محکمه، آمریکا خود را قاضی می دانست و می داند. لذا استنباط آمریکایی ها این است که تنها ایران ملزم به اجرای تعهداتش می باشد. @abarshagerd ✍️