فلسطین محکوم است؟!
به این گزارهها دقت کنید:
«حسین با شمشیر جدش کشته شده است».
«در قیام (حسین) نه مصلحت دین بود و نه مصلحت دنیا؛ و فسادی که از قیام و قتل او حاصل شد اگر در شهر خودش مینشست اتفاق نمیافتاد.»
«به خود خدا هم می توان اعتراض کرد و او را فتنه گر نامید.»
«به نظر من گفتار فاطمه که بهترین زنان کسانیاند که «لایرین احداً و لایراهنّ» (و) رفتار او (فاطمه) در پنهان شدن از مقابل فرد نابینا نمیتواند الگوی رفتاری زنان ما باشد!»
حال به این گزارهها دقت کنید:
«ایران هم باید حماس را محکوم کند و هم اسرائیل را!»
«درگیری اخیر اسرائیل و فلسطینیان باعث تلفات سنگین انسانی مخصوصاً در میان غیرنظامیان شده است. جامعه جهانی به وظیفه خود برای توقف فوری این درگیری و پایان دادن به منازعه طولانی طرفین و حلوفصل عادلانه این قضیه که تضمینکننده حقوق مسلّم و امنیت پایدار باشد، عمل کند!»
آخر کجا باورمان میشد که روزی برای دفاع مظلومی چون فلسطین دربرابر ظالمی وقیح مثل اسرائیل، باید استدلال بیاوریم؟!
امروز امامخامنهای حکیم در بیاناتشان به این چشمبندی عجیب استکبار و اذنابش در عوضکردن جای «جلاد و شهید» اشارهکردند و فرمودند:
«این دشمن خبیث و ظالم، حالا که سیلی را خورده، سیاست مظلومنمایی در پیش گرفته، دیگران هم کمکش میکنند؛ رسانههای دنیای استکبار کمکش میکنند، برای اینکه نشان بدهند این مظلوم است... این مظلومنمایی، صد درصد خلاف واقع و دروغ است.»
صدور این توجیهات وقیحانه و مظلومنماییهای مهوع از جبههی کفر امریاست طبیعی؛ اما چگونه این جملات از کسانیکه داعیهی مسلمانی و روشنفکری و فرهیختگی و سیاسیکاری دارند، صادر میشود؟!
پاسخ آن است که بعضی گزارههای تاریخی فقط هنگامیکه در بستر علم اخلاق قرار میگیرند، قابلفهم میشوند؛ چگونه؟
مرحوم علامهی طباطبائی ذیل آیهی «كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ» مینویسد:
از اين آيه شريفه سه نكته استفاده مىشود:
اول اينكه: اعمال زشت، نقش و صورتى به نفس مىدهد، و نفس آدمى را به آن صورت در مىآورد.
دوم اينكه: اين نقوش و صورتها مانع آن است كه نفس آدمى حق و حقيقت را درك كند، و ميان آن و درك حق حائل مىشود.
سوم اينكه: نفس آدمى بحسب طبع اولیاش صفا و جلايى دارد كه با داشتن آن، حق را آن طور كه هست درك مىكند، و آن را از باطل، و نيز خير را از شر تميز مىدهد، هم چنان كه در جاى ديگر فرمود: «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها»
در میان گناهان، گناهی که شدیداً آدمی را نسبت به حق، کور و کر و لال میکند، «خوردن مال حرام» است؛ این سخن بزرگمرد همیشهی تاریخ «حسین» است خطاب به کوفیان:
«شما از دستور من سرپيچى مى كنيد و به سخنانم گوش فرا نمى دهيد، چرا كه هداياى شما [جوايزى كه براى كشتن من گرفتيد] تنها از راه حرام بوده و شكم هايتان از حرام پر شده است، و خداوند بر دل هاى شما مُهر زده است.»
🖋عباس بابائی ۱۸ مهرماه ۱۴۰۲
🔺کانال حجتالاسلام عباس بابائی را در ایتا دنبال بفرمایید 👇
https://eitaa.com/abas_babaeii