امامِ مردم
تقاضا دارم اگر با مسئولی در ارتباط هستید، این نوشته را برایش ارسال کنید.
امروز «امامخامنهای» دوباره از «مردم» گفتند و اینکه «تودهی مردم همهکارهاند»؛ گفتاری مثل گفتار «امام» و باور و مرامی همچون باور و مرام«امام».
گردنههایی که از سال ۴۲ تا کنون، انقلاب ایران به رهبری امام راحل و امام حاضر پیموده است، حیرتانگیز است؛ گردنههایی که هرکدامشان میتوانست ملت و مملکتی را نابود کند. با قاطعیت میتوان گفت نکتهی اصلی تمام موفقیتهای امامین انقلاب بعد از اتکال به خدا، «
باورداشتن مردم» است.
امامخامنهای در وصف مراد خویش فرمودند:
«کمتر کسی را دیده ام که به قدر امام(ره) نسبت به مردم از عمق دل احساس محبت و اعتماد کند. او به شجاعت و ایمان و وفا و حضور مردم باور داشت.»
هرکس اندکی در افکار و گفتار و رفتار امام اندیشه کند، جایگاه رفیع «مردم» را به روشنی مییابد.
شهید مطهری به عنوان یکی از یاران نزدیک ایشان میگوید:
«من سرگذشت تمام رهبران بزرگ دنیا اعم از مذهبی و غیر مذهبی را به طور دقیق مطالعه کرده ام. اما هیچ کدام از آنها را به اندازهی امام معتقد به مردم نیافتم.امام ضمن اعتماد و اطمینان به امت مسلمان، برای آنان ارزش و احترام قائل بود و مردم را ولی نعمت خود می دانست.»
یکی از حیرتانگیزترین خاطرات امام با مردم، در ۱۲ بهمن ۵۷ اتفاق افتاد؛ یعنی درست زمانی که سخنرانی تاریخی ایشان به پایان رسید و خواستند در میان
«مردم» حاضر شوند! حضرت امام خودشان آن لحظات را اينگونه به تصویر می کشند:
«امروز به خاطر محبت مردم، نزدیک بود از بین بروم. یک وقت متوجه شدم که عمامه ندارم، کفش و عبا ندارم و دارم از بین می روم و واقعاً دارم بی هوش می شوم. ظاهرا اطرافیانم متوجه می شوند و خیلی هم فریاد می زنند که فشار نیاورید، ولی فایده نداشت و جمعیت مرا روی دست بلند کردند، روی آمبولانس و بعد داخل آمبولانس گذاشتند!»
اما این لحظهی نفسگیر برای امام بسیار شوقانگیز بودهاست:
«بهترین لحظات من، همان موقعی بود که داشتم زیر دست و پای مردم از بین می رفتم!»
امروز حلّال تمامی مشکلات کشور در تحقق این دو ویژگی است که امام راحل در مواجهه با مردم انجام میدادند و امام حاضر با دقتی مثالزدنی پشتسر ایشان همان راه را میروند:
اول اعتماد به مردم؛
حضرت ایشان فرمودند:
«ما در مشکلات باید متوسل بشویم به ملت؛ ملتی که بحمدالله مهیا برای کمک و فداکاری بوده و هستند. با فداکاری ملت بحمدالله مراحلی را که بسیار اهمیت داشت پشت سر گذاشتیم و موانع مرتفع شد.»
از نگاه امام اگر دولت بخواهد مشکلات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی را ریشهکن کند، راهی جز
«اعتماد حداکثری به مردم» ندارد.
دوم خدمت به مردم؛
ایشان جایگاه «خدمت به مردم» را بسیار رفیع میدانستند و میفرمودند: «مسأله دیگر رفتار نهادها با مردم است.
باید حرکت ها به صورتی باشد که مردم بفهمند که اسلام برای درست کردن زندگانی دنیا و آخرت آمده است تا ملت احساس آرامش کنند.»
در این نگاه دیگر جایی برای نظام فاسد ارباب و رعیتی نمیماند و اگر هم کسی اصرار بر آن داشته باشد، باید بداند که
مسئولان، خادم مردماند.
بعد از امام دو نفر از مسئولان ارشد نظام را میتوان نام برد که افکار و گفتار و رفتارشان با مردم درست برگرفته از اندیشهی امام است؛ «امامخامنهای و شهید سلیمانی.»
امروز نسخهی شفابخش بیماریهای کشور، برگشت مسئولان به
«سیرهی امامین انقلاب» است در مواجهه با این
«مردم نجیب».
✍ عباس بابائی
🇮🇷
کانالحجتالاسلامعباسبابائی🇵🇸
( عضویتدرایتا🔻)
https://eitaa.com/abas_babaeii