چرا مردم آمدند؟ به آمار خبرگزاری‌ها و مراکز آمارسنجی کاری ندارم، چرا که خودم روز ۲۲ بهمن چون قطره‌ای در موج خروشان ملت حاضر بودم و شاید در این چندسال طولانی‌ترین راه پیمایی عمرم را بعد از اربعین تجربه کردم! اما سؤالِ پر از اعجاب آن است که «چرا مردم آمدند؟» آن هم مردمی که ۱۸۰ برابر دیگر کشورها، علیه آنان بمباران شایعات رسانه‌ای در شبانه‌روز اتفاق می‌افتد؛ مردمی که در سال‌های گذشته فرازونشیب‌های فراوان اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی را با صبر نجیبانه پشت‌سر گذاشتند. ۱) مردم عاشق اسلام‌اند و انقلاب را کماکان در مسیر اسلام می‌بینند و آن‌را چون فرزند خود می‌دانند. ۲) مردم بر خلاف تمام جوسازی‌ها، مرید «امام جامعه»اند و نگاهی اعتقادمحور به «او» دارند. ۳) مردم کماکان خود را مدیون خون شهیدان می‌دانند. ۴) مردم از دشمنی که جلوه‌ی دیگری از خباثتش را در اغتشاشات اخیر نشان‌داد، بیزارند و هرچه او را به خشم آورد، با نشاط مثال‌زدنی انجام می‌دهند. ۵) مردم بر خلاف همه‌ی گلایه‌های به‌حق، بسیار به آینده امیدوارند. ۶) یکی از اساتید اخلاق می‌فرمود: سالی بعد از راهپیمایی ۲۲ بهمن خدمت مرحوم آیت الله العظمی بهجت رسیدم. پرسیدند راهپیمایی شلوغ بود؟ پاسخ دادم آری. دلیلش را پرسیدند و بعد خود پاسخ دادند: «روح ولایت آقای خمینی». این روح کماکان قدرت‌نمایی می‌کند. «امام‌خامنه‌ای» بعد از راهپیمایی عظیم نه دی ۸۸ فرمودند: «هر چه انسان در اطراف این قضایا فکر می کند، دست خدای متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن علی (علیه السّلام) را می‌‌‌بیند. این کارها کارهایی نیست که با اراده‌‌‌‌ امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهی است.» این مردم بسیار نجیب‌اند و بزرگ و در پیشگاه الهی بسیار مقرب. امروز رمز آبادی دنیا و آخرت انسان‌ها به‌ویژه مدیران، خدمت بی‌منت به این مردم است. 🖋عباس بابائی ۲۲بهمن۱۴۰۱ @abas_babaeii