جهاد مقدس وارد اندرونی منزل امام شدم؛ قرآن، شمشیر برّان و لباس خشن مجاهدان نظرم را جلب کرد! امام«فضای زندگانی» را با«فضای گفتمانی» زینت داده بودند.ایشان همچون پدران بزرگوارشان بهترین و ضروری‌ترین فضای تربیتی را در«فضای جهاد و میدان» می دیدند. امام خامنه‌ای در نگاه انسان ۲۵۰ساله‌شان می‌فرماید: «امام موسی کاظم (علیه‌السلام) همه‌ی زندگی خود را وقف «جهاد مقدس» ساخته بود؛ یعنی: اولاً تبیین اسلام ناب و تفسیر صحیح قرآن؛ ثانیاً، تبیین مسئله امامت و حاکمیت سیاسی؛ ثالثاً، تلاش برای تشکیل آن جامعه.» در مرحله‌ی نخستِ «جهاد مقدس»، اولین و مهمترین فضا در نگاه امام برای تبیین اسلام ناب، مسجد بود؛ اما صِرف حضور ایشان در هر مکان، آنجا را تبدیل به میدان جهاد تبيين و تفسیر قرآن می‌کرد؛ حتی زندان. این نیست مگر بدان‌خاطر که عده‌ای از آدمیان، جریان‌سازند و بسیاری، اسیر جریان. مرحله‌ی دوم «جهاد مقدس» امام کاظم (علیه‌السلام)، ورود به بنیادی‌ترین اصل اسلام سیاسی بود؛ مسأله‌ی حیات‌بخش امامت و ولایت. ماندن در کلیات و اولیات اسلام، هرچند آرام‌کننده و معنویت‌زاست، اما خطر تحجر و رکود به دنبال دارد؛ درست بر خلاف اسلام سیاسی و پویا. خدا بر درجات استاد «عین صاد» بیفزایاد که گفت: «کفر متحرک، به اسلام می‌رسد ولی اسلام راکد، «پدر بزرگ کفر» است. سلمان‌ها در حالی که کافر بودند، حرکتشان آن‌ها را به رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) منتهی کرد و زبیرها در حالی که با رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند، رُکودشان آنها را به کفر پیوند زد.» مرحله‌ی سوم «جهاد مقدس» امام، تلاش برای تشکیل جامعه‌ی اسلامی بود؛ یعنی اقامه‌ی اسلام ناب و تلاش برای تحقق حکومت اسلامی. خدا بر درجات امام راحل عظیم‌الشأن و شهدای نازنین ما بیفزاید که با بذل جان و آبرو و مال، «جهاد مقدس» امام کاظم (علیه‌السلام) را به سرانجام رساندند؛ همان امامی که فرمود: «مردی از قم قیام می‌کند و مردم را به سوی حق فرا می‌خواند، بر گِرد او قومی همچون پاره‌های آهن اجتماع می‌کنند، تندباد حوادث آنان را متزلزل نمی‌سازد، ازجنگ خسته نمی‌شوند و نمی‌ترسند، بر خداست که توکل می‌کنند و عاقبت از آن متقین است.» 🖋عباس بابائی ۲۷بهمن ۱۴۰۱ @abas_babaeii