جهاد مقدس
وارد اندرونی منزل امام شدم؛
قرآن، شمشیر برّان و لباس خشن مجاهدان نظرم را جلب کرد! امام«فضای زندگانی» را با«فضای گفتمانی» زینت داده بودند.ایشان همچون پدران بزرگوارشان بهترین و ضروریترین فضای تربیتی را در«فضای جهاد و میدان» می دیدند.
امام خامنهای در نگاه انسان ۲۵۰سالهشان میفرماید: «
امام موسی کاظم (علیهالسلام) همهی زندگی خود را وقف «جهاد مقدس» ساخته بود؛ یعنی: اولاً تبیین اسلام ناب و تفسیر صحیح قرآن؛ ثانیاً، تبیین مسئله امامت و حاکمیت سیاسی؛ ثالثاً، تلاش برای تشکیل آن جامعه.»
در مرحلهی نخستِ «جهاد مقدس»، اولین و مهمترین فضا در نگاه امام برای تبیین اسلام ناب، مسجد بود؛ اما صِرف حضور ایشان در هر مکان، آنجا را تبدیل به میدان جهاد تبيين و تفسیر قرآن میکرد؛ حتی زندان.
این نیست مگر بدانخاطر که عدهای از آدمیان، جریانسازند و بسیاری، اسیر جریان.
مرحلهی دوم «جهاد مقدس» امام کاظم (علیهالسلام)، ورود به بنیادیترین اصل اسلام سیاسی بود؛
مسألهی حیاتبخش امامت و ولایت. ماندن در کلیات و اولیات اسلام، هرچند آرامکننده و معنویتزاست، اما خطر تحجر و رکود به دنبال دارد؛ درست بر خلاف اسلام سیاسی و پویا.
خدا بر درجات استاد «
عین صاد» بیفزایاد که گفت: «
کفر متحرک، به اسلام میرسد ولی اسلام راکد، «پدر بزرگ کفر» است. سلمانها در حالی که کافر بودند، حرکتشان آنها را به رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) منتهی کرد و زبیرها در حالی که با رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند، رُکودشان آنها را به کفر پیوند زد.»
مرحلهی سوم «جهاد مقدس» امام،
تلاش برای تشکیل جامعهی اسلامی بود؛ یعنی اقامهی اسلام ناب و تلاش برای تحقق حکومت اسلامی.
خدا بر درجات امام راحل عظیمالشأن و شهدای نازنین ما بیفزاید که با بذل جان و آبرو و مال، «جهاد مقدس» امام کاظم (علیهالسلام) را به سرانجام رساندند؛ همان امامی که فرمود:
«مردی از قم قیام میکند و مردم را به سوی حق فرا میخواند، بر گِرد او قومی همچون پارههای آهن اجتماع میکنند، تندباد حوادث آنان را متزلزل نمیسازد، ازجنگ خسته نمیشوند و نمیترسند، بر خداست که توکل میکنند و عاقبت از آن متقین است.»
🖋عباس بابائی ۲۷بهمن ۱۴۰۱
@abas_babaeii