پیامبر مردم چه کسی می تواند از انسان‌های بدَوی، مجاهدانِ راه‌خدا و سالکان الی‌الله بسازد؟ جز پیامبر؟! همو که به حق می‌توان در وصفش گفت: «پیامبر مردم»؛ «ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد». راهبرد اصلی او «وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ» بود که راهکارهایش، «دل رمیده‌ی ما را انیس و مونس شد»: ۱) غصه‌ی دردهای مردم را می‌خورد؛ «عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ». ۲) با مردم نرم‌خو بود و نرم‌گو؛ «فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُم ۖ وَلَو كُنتَ فَظًّا غَليظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِكَ». ۳) برای مردم فرصت شنیدن داشت؛ «يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ». ۴) تواضع او با مردم مثال‌زدنی بود؛ «وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ». ۵) با مردم همراهی و یکرنگی داشت؛ «وَ قالُوا ما لِهذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْواقِ». ۶) مردم را خانواده‌ی خدا می‌دانست که خدمت به آنان بالاترین توفیق‌هاست؛ «الخَلقُ كُلُّهُم عِيالُ اللّه، وإنَّ أحَبَّهُم إلَيهِ أنفَعُهُم لِخَلقِهِ ، وأحسَنُهُم صَنيعاً إلى عِيالِهِ». در مسیر نورانی «انَّما بُعِثتُ لِاُتمِمَّ مکارم الأخلاق»، کسانی «محمدی‌»ترند که «مردمی»ترند. 🖋عباس بابائی @rohaniat_mardomi