❓❓معنای این حدیث که می‌فرماید: «لَوْ لاَ الْحُجَةُ لَساخَتِ الْاَرْضُ بأَهْلِها؛ اگر حجت خدا نباشد، هر آینه زمین اهلش را فرو می‌برد»؛ چیست؟ ✅ قرآن، هدف هستی را بهره گیری انسان از هستی و طبیعت و هدف آفرینش انسان را عبادت و بندگی او قرار داده است. نمونه و الگوی بندگی و بندگان را که درباره آنان می‌فرماید: «نِعْمَ الْعَبْدُ»؛یا «انَّهُ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ»؛ اولیا قرار داده است. عبادت ما که نه در آن حضور قلب و نه بسیاری از شرایط دیگر عبادت وجود دارد؛ دارای آن ارزش نیست که هستی برای ما آفریده شود؛ بنابر این اگر جلوه ی بندگی خدا و عبادت حقیقی نباشد، انسان خلق نمی شد و اگر انسان خلق نشود، هستی خلق نمی شد. ✅این درست مثل آن است که بگوییم اگر تحصیل و تربیت شاگرد نباشد، نظام آموزش و پرورش و وزارت علوم متلاشی می‌شود؛ چون هدف از این ساختمان سازی‌ها ادارات، کتابخانه ها، آزمایشگاه ها، مجلات، کتاب ها، تربیت استادها و تخصص ها، همه و همه برای تحصیلات نسل نو هست که اگر این نسل نو و تربیت آنان نباشد، همه آن‌ها لغو خواهد شد. آری! در اسکناس‌ها نخی است که اگر آن نخ نباشد، ارزش اسکناس سقوط می‌کند. ✅با عنایت به مطالب بیان شده می‌توان گفت که جهان برای انسان خلق شده است؛ امّا انسان‌هایی که دارای وزن و اعتباری ویژه نزد خالق می‌باشند و این‌ها حجت‌های خداوند هستند. بدون این حجت‌ها گویی زمین موجودیت بی محتوایی می‌یابد. ✅به بیانی دیگر این حجت‌های الهی بهانه ی تداوم زمینند. 📚جهت نما ⚫️تـشنـ﷽ـه امـام زمـان شـو👇 @abaseyon •┈••🌿🌿✾🌿🌿••┈•