#نیایش_صبحگاهی #درودهمدلان ای آرامش دل های بیقرار ! چگونه اميدم را از تو قطع كنم ، در حالی كه آنچه را كه نخواسته بودم ، ولی نياز داشتم از دریای رحمتت به من بخشیدی ... چگونه به كسی مانند خودم نيازمند شوم؟ در حالی كه با رشته ای نامرئی به تو وصل شده ام و تکه ای از تو در درونم جای دارد ، همان روح الهی ام ....‌ مگر میشود از تو غافل شد در حالی كه تو تنها مراقب و نگهدارنده ی من از بلاها هستی ؟ این را با جان و تک تک سلول های بدنم روح و روانم بارها حس کرده ام ....