▫️۵
🔸حقیقت انتظار، در ارتباط وجودی با هدایت امام، فوق زمان و مکان
در روایت پیرامون یقین منتظران در دوران غیبت میفرماید: «حَمَّادِ بْنِ عَمْرٍو عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ النَّبِيُّ ص لِعَلِيٍّ ع يَا عَلِيُّ وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِي بَيَاضٍ»، بالاترین مردم در یقین قلبی، قومی در آخرالزمان هستند که نه دوران نبی را ادراک کردند، نه حضرات معصومین را ادراک کردند، در دورانی قرار گرفتند که حجابشان مستور است. چرا بالاترین مردم در یقین قلبی هستند؟ چون «فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِي بَيَاضٍ». این یعنی همان روایت قبلی که «أَعْطَاهُمْ مِنَ اَلْعُقُولِ وَ اَلْأَفْهَامِ وَ اَلْمَعْرِفَةِ»؛ نه اینکه فقط یک استدلال باشد. بلکه این ها شهود کردند. ایمان آوردند. نه فقط دانستند. ایمانشان در این رتبه قرار گرفت. دانستن هم یک شأنش میشود. فهم و استدلال هم یک شأنش میشود.
⚡روایت دیگر میفرماید: «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَتَى الْفَرَجُ؟ فَقَالَ يَا أَبَا بَصِيرٍ وَ أَنْتَ مِمَّنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا، مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِّجَ عَنْهُ لِانْتِظَارِهِ».
خیلی زیباست. وقتی ابابصیر از حضرت میپرسد که فرج کی محقق میشود؟ حضرت فرمودند «انت ممن یرید الدنیا»، با این سوالت معلوم میشود که جنبه دنیایی ات غلبه کرده که این سوال را کرده ای. بلکه «من عرف هذا الامر فقد فرج عنه لانتظاره» کسی که این امر را شناخت، این تمام شده کارش. دیگر تقدیم و تاخیر برای او معنا ندارد. در دائره زمان نیست این شخص. تا سوال کردی متی الفرج، یعنی در دایره زمان ماندی. فرج را آوردی در دایره زمان. زمان از عالم دنیاست. «انت ممن یرید الدنیا». در حالی که فرج حقیقتش در ادراک اخروی انسان محقق میشود که نظام اخروی انسان نه زمان دارد و نه مکان. لذا کسی که در دوران غیبت است میشود فرج برایش محقق شده باشد؟ بله. حقیقت این امر هم از عالم رب است. همین انتظارش این شخص را ملحق کرده و رسیده. این گشایش برای او محقق شده است.
⚡️در نقل دیگر از کتاب غیبت طوسی که تکمیل میکند این بیان را، میفرماید: «اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ يَرَى هَذَا الْأَمْرَ ثُمَّ خَرَجَ الْقَائِمُ ع كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ كَمَنْ كَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ». بشناس این امر و این رابطه با حقیقت امام را، که اگر شناختی دیگر ضرری به تو نمیرسد از تقدم یا تأخر این امر، و کسی که امامش را بشناسد و مرگش برسد قبل از خروج قائم ع، اجر او مانند کسی است که همراه قائم ع در خیمه اش بهنگام ظهور است. یعنی زمان آینده برای این بمانند حال شده است. این قدرت و استعداد انسان است که باور او باعث میشود برایش تحقق پیدا بکند.
⚡و در نقل دیگر دارد: « مَنْ مَاتَ وَ لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمَوْتُهُ مِيتَةٌ جَاهِلِيَّةٌ وَ لاَ يُعْذَرُ اَلنَّاسُ حَتَّى يَعْرِفُوا إِمَامَهُمْ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لاَ يَضُرُّهُ تَقَدُّمُ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخُّرُهُ وَ مَنْ مَاتَ عَارِفاً لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ».
👇👇👇