نگاه تک بعدی به مسائل راهبردی کشور تحلیل ها را با محاسبات غلط رو به رو می کند. مطلق انکاری مذاکره و مطلق انکاری مقاومت دو لبه قیچی برخی در حوزه سیاست خارجی کشور است که باعث تنش های بچه گانه نسبتا طولانی در میان جریان های قدرت در کشور شده است.کلا معتقدم بسیاری از تنش های بچگانه در بیست سال گذشته کشور را به این شرایط رساند مذاکره یک امر نسبی است گاهی معیار قدرت و عزت کشور می شود گاهی نتایج تاریک و نامشخصی را برای کشور تعیین می کند. برخی نیز مساله مقاومت را مطلقا انکار می کنند و اعتقادی به آن ندارند. ما الان دو موضوع بسیار مهمی با غرب داریم اول برنامه هسته ای و مذاکرات است دوم مساله فلسطین و حوزه نفوذ ایران در خاورمیانه که هرکدام شرایط خاص و ویژه خود را می‌طلبد و نباید تک بعدی به آن ها نگاه کرد. شرایط و ویژگی هاو معیارهای اصلح به عنوان یک مجموعه باید در کنار عوامل دیگر از جمله مصلحت لوکوموتیو کشور در شرایط کنونی و آرامش سیاسی و اجتماعی و وحدت آفرین در داخل کشور قرار بگیرد. عموم مردم به این مسائل توجهی ندارند،طبیعی است اما نخبگان نقش تاریخی و سرنوشت سازی برای تامل بر این مسائل مهم دارند. ابوقاسم