((به نام خدا)) ((حضرت رقیه(س)) ای که نامت نام زهرای مطهر گشته است نام زیبای تو در عالم مسخر گشته است دختر پاک حسینی یا رقیه(س) کن نظر هر چه گل باشد ز تو پاک و معطّر گشته است مظهر مظلومی بابا تویی کز نام تو خاندان شیعه در عالم منور گشته است سفره و هم روضه ات بس داده حاجات همه با دو دست کوچکت بخشش میسّر گشته است من غلام خانه زاد این درم یا فاطمه ذهن هر انسان ز داغ تو مکدر گشته است در خرابه چون زدی فریاد بابایم حسین(ع) پایه های کاخ دشمن سست یکسر گشته است ناله کردی تا رسیدی در کنار باب خود در جنان گریان ز تو زهرای اطهر(س) گشته است با پدر گفتی ز زجر و سیلی و موی پریش عمه ات زینب ز داغت زار و مضطر گشته است جان به جانان دادی و رفتی رقیه سوی حق منتظر از بهر تو زهرا و حیدر گشته است من چه گویم زین مصیبت قدسیان هم سوختند بی گمان صاحب زمان زین غصه مضطر گشته است یا رقیه یک نظر کن بر علائی ذاکرت شعر او از نام تو چون نور و اختر گشته است آدرس کانال شعر در ایتا: https://eitaa.com/sma1212