خود کمترینم و همه شما مومنین و مومنات نمازگزار را سفارش و توصیه میکنم به رعایت تقوای الهی و پرهیز از گناه و دوری از شیطان. یکی از خصوصیات افراد باتقوا این است که اهل تبلیغ و ترویج دین و گسترش دادن دین هستند و حتی اگر شرایط برای آنها اقتضا نکند که بتوانند دین را تبلیغ کنند یا ترویج مکتب و شریعت اسلام را داشته باشند گسترش دین و اجرای احکام الهی را از ته قلب دوست دارند. انسان باتقوا وقتی می بیند در جامعه شئونات اسلامی رعایت میشود حکم خدا (حجاب) رعایت میشود می بیند مردها باغیرت هستند زن ها باحیا هستند احکام اسلامی دارد اجرا میشود خوشحال میشود اگرچه نقشی در تبلیغ و ترویج دین نداشته باشد. ولی به هرجهت هرکسی به سهم خودش میتواند یک مبلغ دینی باشد یک پدری که در خانه و خانواده خودش فرزندانش را دعوت و تشویق به نماز میکند اهمیت نماز را برای فرزندانش بیان میکند از آنها درخواست میکند اهل نماز باشند ولو اینکه یک عالم دینی هم نباشد به سهم خودش یک مبلغ دین و یک مبلغ بخشی از دین است. آن پدر و مادری که فرزندان دخترش را توصیه میکند به این مطلب که بدون حجاب در جامعه حاضر نشوند توصیه میکند که وقتی میخواهند از منزل خارج شوند زینت و آرایش نکنند و به دخترش بگوید روایت از امام صادق است که اگر زنی از خانه خارج شود و بوی خوش استعمال کند و این بوی خوش باعث شود در کوچه و خیابان،جلب توجه نامحرم شود این خانم وقتی به خانه برمیگردد غسل توبه انجام دهد!! این مادر هم میشود یک مبلغ دینی. و برای کسانی که تبلیغ دین میکنند خداوند خصوصیاتی را بیان کرده که بنده به بعضی از این خصوصیات به عنوان شخصی که مبلغ دین هست اشاره میکنم : علت اینکه این بحث انتخاب شده روز یکم تیرماه روز تبلیغ و اطلاع رسانی دینی و سالروز صدور فرمان بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی ره است. یکی از شرایطی که خداوند در سوره احزاب آیه ۳۹ برای مبلغ دین بیان میکند یا کسی که میخواهد امربه معروف و نهی از منکر انجام دهد این است که نترس و شجاع باشد و همچنین دلسوز باشد.(از روی دلسوزی تبلیغ و امربه معروف و نهی از منکر کند). خداوند میفرماید آن کسانی که تبلیغ رسالت های الهی را میکنند فقط از خدا می ترسند و خداوند آنها را کفایت میکند. همچنان که کسی که در راه خدا جنگ میکند ممکن است جانباز شود و این را زیان حساب نمیکند ممکن است شخصی در امربه معروف هم دچار نقص بدنی یا مالی شود ولی آن را زیان نمی بیند بلکه افتخار هم میکند. در رابطه با دلسوزی، خداوند میفرماید ما از بین شما از خودتان کسی را برای شما آوردیم که رنج و اذیت و آزاری که شما به او میرسانید او را دلشکسته میکند و رنج و اذاب شما برایش سخت است ولی او به هدایت شما اصرار دارد! دندان پیغمبر را میشکنند ولی باز در امر تبلیغ اصرار دارد و...) در این جریان اقتشاشات که بوجود آوردند پدرمان میگفت در اصفهان یکی از پشت ، محکم به گردن من زد و عمامه ام پرت شد اول خیلی ناراحت شدم بعد مقداری با خودم فکر کردم گفتم امام حسین ع در راه دین سرش را داده یه عمامه از سر ما پرت کردن چیز مهمی نیست ... پیغمبر با این همه رنج و مشقت، با مومنین با مهربانی رفتار میکردند.شما میتوانید یک مورد در طول تاریخ پیدا کنید که پیغمبر ص یا ائمه معصومین ع یک دشنام به کسی داده باشند؟؟!یا توهین و بدرفتاری در امر تبلیغ دین و هدایت مردم داشته باشند؟؟قطعا نمیتوانید پیدا کنید.. حتی وقتی به آنها دشنام میدادند آنها با مهربانی و رافت برخورد میکردند. مورد سوم اینکه با علم و آگاهی باشد. ما نمیتوانیم کسی را وادار به نمازخواندن یا روزه گرفتن کنیم لذا با رافت و مهربانی و عالمانه و آگاهانه باید اقدام شود. حتی اگر شخصی را امربه معروف کردیم و او ناسزا گفت ما حق نداریم به او ناسزا بگوییم ما وظیفه داریم با مهربانی او را نهی کنیم. علم و آگاهی از طریق امربه معروف و نهی از منکر، علم و آگاهی در برابر منکر، علم و آگاهی در اجرای تبلیغ؛ گاهی اوقات میخواهیم جلو منکری را بگیریم خودمون دچار گناه دیگری میشویم!! ادامه خطبه 👇👇