🌷نکته تفسیری صفحه ۳۸۲ 🌷 خدایی که دعای درماندگان را اجابت می کند: می دانیم که خداوند با حواس پنجگانه درک نمی شود؛ زیرا او جسم نیست. همچنین ما نمی توانیم حقیقت وجود خدا را دریابیم. از این رو خدا برای آشنا کردن بندگانش با خود، به آن ها نشانه داده است؛ نشانه هایی که برخی از آن ها در جهانِ بیرون مشاهده می شود و بعضی دیگر در وجود خود انسان درک می شود. این آیه، به یکی از نشانه های خدا که در وجود همه‏ ی انسان ها یافت می شود، اشاره می کند. شاید همه‏ ی ما در زندگی خود در احوالی قرار گرفته باشیم که در کارمان گره افتاده باشد و تمام درها را به روی خود بسته دیده ایم؛ زمانی که دیگر از هیچ‏کس و هیچ‏ چیزی کاری برنمی آید و تمام اسباب و علل از کار افتاده است. در این هنگام، در اعماق وجود خویش احساس می کنیم که قدرتی می تواند با دست نیرومند خود و فراتر از اسباب و علل ظاهری، گره از کار ما بگشاید. از این رو با دل کندن از هر علّت و سببی، به دامان او چنگ می زنیم و با زاری و درماندگی، و بی آن که به شخص و چیز دیگری بیندیشیم، از او می خواهیم که به فریادمان برسد. حتّی اگر خود ما تاکنون چنین حالتی را تجربه نکرده باشیم، بدون شک افرادی را دیده ایم که برای شفای بیمار و نجات زندانی خود یا حل مشکلاتشان چگونه به درگاه خدا زاری می کنند. در حدیثی می خوانیم که شخصی از امام صادق(ع) درخواست کرد خدا را برای او معرّفی کند. امام ـ که می دانست حادثه‏ ی عجیبی در زندگی او رخ نموده ـ فرمود: آیا تا به حال بر کشتی سوار شده ای؟ او گفت: آری. حضرت فرمود: و کشتی در جایی شکسته که هیچ کشتی دیگری نبوده که تو را نجات دهد، و شنا کردن نیز برایت فایده ای نداشته؟ گفت: آری. امام فرمود: و در آن هنگام، دلت به جایی گره خورده که چیزی از چیزها می تواند تو را از این ورطه نجات دهد؟ شخص گفت: آری. امام فرمود: آن چیز، خدایی است که می تواند آنگاه که هیچ نجات بخشی نیست، نجات بخشد، و آنجا که هیچ فریادرسی نیست، به فریاد رسد . از آیات قرآن فهمیده می شود که خدا دعای دعاکنندگان را اجابت می کند؛ ولی استجابت دعا، شروطی دارد. بر اساس این آیه، یکی از مهم ترین شروط دعا، «مضطر بودن» است؛ یعنی شخص دعاکننده در هنگام دعا، از همه چیز و همه کس دل کنده و تنها به خدای توانا امیدوار باشد. البتّه این مطلب به معنای تنبلی و تلاش نکردن نیست؛ بلکه بدین معناست که انسان هیچ کس و هیچ چیز را به خودی خود مؤثّر نداند و تأثیر همه چیز را از خدای بزرگ بشمارد. در این‏ صورت، در عین استفاده از اسباب و علل، ایمان دارد که این خداست که به هر چیز اثر خاصّی بخشیده، و همو به یاری و گره‏ گشایی از بندگانش تواناست. در روایات معصومین ذکر شده که یکی از نمونه های روشن این آیه، دعای امام زمان در هنگامی است که ظلم و بی عدالتی بر تمام زمین سایه افکنده و دیگر از هیچ کس کاری بر نمی آید. در آن هنگام، بهترین انسان روی زمین در کنار مقدّس ترین مکان زمین ـ یعنی کعبه ـ دست به دعا می گشاید و از خدا می خواهد که مشکلات زمینیان را برطرف فرماید. خدا نیز دعایش را اجابت می کند و او را نجات بخش زمینیان قرار می دهد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛