🌷نکته تفسیری صفحه ۳۰۴🌷 زیان کارترین مردم: فرض کنید که سه نفر برای خرید به بازار رفته اند. نفر یکم با سرمایه اش معامله‏ ی خوب و پرسودی می کند و با سود بسیاری به خانه باز می گردد. نفر دوّم، بخشی از سرمایه اش را به ‏علت بی توجّهی از دست می دهد و البتّه اشتباه خود را می پذیرد. به ‏همین‏ سبب هنوز امید است که بتواند از سرمایه-اش به درستی استفاده کند. نفر سوّم امّا به معامله های پرضرری دست می زند و هر چه به او می گویند که اشتباه می کند، از سر غرور نمی پذیرد و با لجاجت تمام به رفتارش ادامه می دهد، و بدین ترتیب، تمام سرمایه اش از بین می رود و ورشکستگی خودش را هنگامی باور می کند که هیچ چیزی برایش نمانده است! آیا کسی را زیان کارتر از او می توان تصوّر کرد؟ واقعیّت این است که ما انسان ها مانند آن خریدارها هستیم، و دنیایی که در آن زندگی می کنیم، مانند بازار است. امام هادی فرموده است: «دنیا، بازاری است که گروهی در آن سود می کنند و گروه دیگری در آن زیان می بینند.» مهم ترین سرمایه‏ ی ما در این بازار، عمر محدود ماست که با آن می توانیم به سعادت و زندگی خوب ابدی دست پیدا کنیم؛ امّا برخی از انسان ها در این بازار فریب می خورند و با کفر و گناه و نافرمانی پروردگار جهان از سرمایه‏ ی عمرشان درست استفاده نمی کنند. عده ای از این افراد قبول دارند که اشتباه می کنند. بنابراین امیدی هست که قبل از به پایان رسیدن عمر، راه درست را پیدا کرده، گذشته شان را جبران کنند. امّا گروه سوّمی نیز وجود دارند که تقریباً امیدی به سود کردن شان در این بازار نیست؛ کسانی که با غرور تمام، آیات خدا را انکار کرده، پیامبران خدا را مسخره می کنند، و معاد را دروغ می شمرند و تمام تلاششان را در این راه به کار می بندند، و در عین حال، خود را رشدیافته ترین انسان های زمین معرّفی می کنند. مطالعه‏ ی تاریخ به خوبی نشان می دهد که در هر زمانی افرادی به این بیماری لاعلاج دچار بوده و هستند، و تنها زیانکاری خود را زمانی پذیرفته اند که چنگال مرگ، گلویشان را فشرده است. فرعونِ کافر و جنایت کار نه تنها خود را رشدیافته می دانست، ادّعای هدایتگری مردم را نیز داشت. بسیاری از مشرکان قریش، بر سر جنگ و مخالفت با پیامبر جان خود را از دست دادند. در دوران خلافت حضرت علی ، خوارج نهروان، علی را به کفر متّهم کردند و در این راه جان خود را از دست دادند. چند سال بعد، برخی از مدّعیان پیروی از پیامبر ، نوه‏ ی آن حضـرت یعنی امام حسین را به بهانه ی شورش بر ضد خلیفه‏ ی پیامبر کشتند و در هنگام حمله فریاد برآوردند: «ای لشکریان خدا، برای جهاد، بر مرکب هایتان سوار شوید و به بهشت دل خوش کنید.»! آری، این ها همه زنگ خطری برای ماست که مبادا تعصّب های بی جا و غرور و تکبّر و خودمحوری چنان بر دیده‏ ی عقلمان پرده بیفکند که تفاوت سقوط و پرواز را نفهمیم و مانند دیوانگان، بر دوست شمشیر بکشیم و دشمن را در آغوش بگیریم! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛