🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۷۰ 🌷 خدا و اسباب و علل: فرض کنید که شخصی تصمیم به ساختن خانه ای می گیرد. از این رو با یک مهندس قرارداد می بندد تا برای او نقشه‏ ی خانه ای را طراحی کرده، آن را بسازد. آن مهندس نیز پس از طراحی نقشه، چند کارگر را استخدام می کند، و آن ها با راهنمایی و نظارت او، ساختمان را می سازند. پس از اتمام کار، یک نفر می گوید که آن شخص، خانه‏ ی خوبی ساخته است. نفر دیگر می گوید: آقای مهندس، خانه‏ ی خوبی ساخته است. فرد سوّم می گوید: کارگران، خانه‏ ی خوبی ساخته اند. کدام یک از این افراد، سخن درستی گفته است؟ پاسخ روشن است؛ همه‏ ی آن ها؛ زیرا نسبت دادنِ ساختنِ خانه به هر یک از این افراد، درست است. البتّه روشن است که سهم و نقش هر یک از آن ها در ساختن خانه، متفاوت است. ساختمان جهان هستی نیز به فرمان خدای بزرگ ساخته شده است؛ امّا خواست آفریدگار فرزانه و نیرومند این است که آفرینش موجودات و اداره‏ ی جهان هستی، به وسیله‏ ی اسباب و عللی صورت پذیرد. نمونه این که برای خدا کاری ندارد که یک سیب شیرین و لذیذ را در یک لحظه بدون درخت و آب و خاک بیافریند؛ ولی او می خواهد که نهال سیب از خاک جوانه بزند؛ باران پرطراوت از آسمان ببارد؛ ریشه‏ ی نهال، آب و مواد معدنی را از خاک، و برگ آن، نور خورشید و اکسیژن را از خورشید و هوا جذب کند و عوامل متعددی دست به دست هم دهند تا درخت سیبی رشد کند و میوه های خوشمزه‏ ی خود را به ما عرضه کند. یا مثلاً همین نانی که بر سر سفره است، پس از گذراندن مراحلی به دست ما رسیده است. بذرافشانی کشاورز، بارش باران، تابش خورشید، رویش گیاه، برداشت محصول، آرد کردن دانه، پخته شدن نان و خرید آن از نانوایی، همه مقدمات این هستند که لقمه‏ ی نانی به دست ما برسد. به قول سعدی شیرازی: «ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری» آری، بنای خدا بر این است که جهان را به ‏وسیله‏ ی اسباب و واسطه ها اداره کند. امام صادق(ع) فرموده است: «خداوند از اینکه تصمیماتش را جز با واسطه های مخصوص آن انجام دهد، پرهیز دارد.» در آیات مورد بحث می خوانیم که حضرت ابراهیم در توصیف خدای یکتا می فرماید: «او کسی است که به من غذا و آب می دهد، و هنگامی که بیمار می شوم، شفایم می بخشد، و او مرا می میراند و [در قیامت] زنده می کند.» بی شک حضرت ابراهیم می دانست که خدا مستقیماً به او غذا و آب نمی دهد و بیماری او را مداوا نمی کند؛ همچنین می دانست که علّت ظاهری مرگ انسان ها، عوامل متفاوتی مانند بیماری ها و حوادث است. آن پیامبر بزرگ امّا به این نیز توجّه داشت که تمام اسباب و واسطه های این جهان، به خواست و اراده‏ ی خداوند، اثر می گذارند و در سیطره‏ی قدرت او هستند؛ از این رو آب و غذا دادن و شفا بخشیدن و میراندن را به خدا نسبت داد و سخن کاملاً درستی هم فرمـود. ما شیـعیان نیز در نـیازها و حاجاتمان به پـیشوایان معصوم خویش توجّه می کنـیم و از آن ها می خواهیم که خواسته های ما را برآورده کنند و بیمارانمان را شفا بخشند. از سوی دیگر، همین درخواست ها را از خدا نیز می کنیم؛ زیرا می دانیم که خداوند به اهل بیت اجازه‏ ی برآوردن حاجات مردم و شفابخشی بیماران آنان را داده است و توسّل به امامان، با یگانه پرستی و توحید، هیچ منافاتی ندارد؛ همان طور که مراجعه‏ ی به پزشک برای درمان و خرید نان از نانوا برای سیری، با توحید و یگانه پرستی منافاتی ندارد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛