❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ موهایش را با دست پشت گوش مے اندازد و میگوید:بشین تا بیام! سرم را تڪان میدهم و بہ دانہ هاے برف خیرہ میشوم. این حس و حال مزخرف چیست؟! من ڪہ مے مُردم براے برف بازے و شیطنت! پوفے میڪنم و آخرین تڪہ ے لواشڪم را میخورم. چند دقیقہ میگذرد،مادرم همانطور ڪہ با زحمت صندلے چوبے اے را مے آورد میگوید:بڪش ڪنار ڪہ اومدم! ڪنجڪاو بہ حرڪاتش نگاہ میڪنم،روسرے اش را مرتب سر ڪردہ و در تلاش است صندلے را از چهارچوب در رد ڪند. بہ سمتش مے روم و میگویم:بدہ من. صندلے را از دستش مے ڪشم،نفس نفس زنان میگوید:دَ...ستت...درد نڪنہ! دوبارہ بہ داخل خانہ برمیگردد. صندلے را ڪنار صندلے ام میگذارم و دوبارہ مے نشینم. _بہ بابات گفتم تو این هوا نرو سرڪار اما گوش نڪرد. چیزے نمیگویم. _مے شنوے آیہ؟! بلند میگویم:بلہ! حال و حوصلہ ے حرف زدن هم ندارم. صدایش نزدیڪ میشود:پس چرا هیچے نمیگے؟! سینے بہ دست وارد حیاط میشود،داخل سینے دو لیوان بزرگ با محتویات قرمز رنگ گذاشتہ. ابروهایم را بہ هم نزدیڪ میڪنم:اینا چیہ؟! ڪنار مے نشیند و یڪے از لیوان ها را بہ دستم مے دهد:آب انار! مے خندم:بہ خودم رفتیا! نیشگون آرامے از لپم میگیرد و میگوید:تو بہ من رفتے! جرعہ اے از آب انار مے نوشم،دانہ ے برفے خودش را داخل محتویاتش حل می‌ڪند. مادرم همانطور ڪہ لیوان را از لبانش جدا میڪند میگوید:گاهے فڪر میڪنم اگہ بابام بود هیچوقت با پدرت ازدواج نمیڪردم! متعجب نگاهش میڪنم و میگویم:یعنے چے؟! لبخند تلخے لبانش را فرم میدهد:اخلاق بابام با اخلاق بابات صد و هشتاد درجہ فرق داشت! عمرا منو بہ بابات میداد یا خودم رضایت میدادم. قضیہ جالب میشود! تا حالا این ها را نگفتہ بود. _پس چرا با بابا ازدواج ڪردے؟! نگاهش را بہ بارش برف مے دوزد و جرعہ اے آب انار مے نوشد:نمیخواستم سر بار برادرام باشم! قبل از اینڪہ بخواهم بیست سوالے راہ بے اندازم خودش میگوید:شونزدہ سالم بود بابام فوت ڪرد،من شدم توپ! یہ هفتہ خونہ ے این داداش،یہ هفتہ خونہ ے اون داداش! نہ اونا راحت بودم نہ من! این را مے دانم ڪہ وقتے خیلے ڪوچڪ بودہ مادرش را از دست دادہ. _این خالہ بازیا رو دوسال بیشتر نتونستیم تحمل ڪنیم،خواستگار داشتما اما داداشام میگفتن مصطفے بهترہ،مومنہ،خانوادہ دارہ و دستش بہ دهنش میرسہ. یڪ چیزے در چشمانش مے درخشد،اشڪ! اما بروز نمے دهد. مُرَدد مے پرسم:بہ همین راحتے؟! لب میزند:از اینم راحت تر! _خواستگاراے دیگہ ت چے؟ مے خندد:الڪے بگم پسر شاہ بودن یا راستشو بگم؟! لبانم بہ خندہ باز میشود. _مالے نبودن! _مامانتوام بلدیا! دستم را دور گردنش مے اندازم و با شیطنت مے پرسم:عاشق چے؟! عاشق نشدے؟! چشمانش رنگ غم میگیرد اما با عصبانیت ساختگے میگوید:ازم آویزون نشو! بهت رو دادما! چشمڪ میزنم و میگویم:پس یہ چیزے هست! میخواهد بلند شود ڪہ سریع دستش را میگیرم:مامان جونہ آیہ بگو! داستان داشت قشنگ میشد! _قسم ندہ! با دست آرام روے گونہ ام میزنم:آیہ بمیرہ! لبانش را روے هم مے فشارد و با دست روے سرم میڪوبد:لال شے! بلند بلند میخندم،ابراز محبت و نگرانے اش مرا ڪشتہ! گونہ اش را مے بوسم و میگویم:آخہ من فداے این محبت خاصت بشم! چیزے نمیگوید،خودم را لوس میڪنم:مامانے بگو دیگہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا #ابرار @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯