(محسن قرائتی) (اى انسان!)آنچه از نيكى به تو رسد از خداست و آنچه از بدى به تو برسد از نفس توست.و(اى پيامبر)ما تو را به رسالت براى مردم فرستاديم و گواهى خدا در اين‌باره كافى است. نکته ها در بينش الهى،همه چيز مخلوق خدا، «اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ»و خداوند، همه چيز را نيك آفريده است.«أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ»آنچه به خداوند مربوط است، آفرينش است كه از حُسن جدا نيست و ناگوارى‌ها و گرفتارى‌هاى ما،اوّلًا فقدان آن كمالات است كه مخلوق خدا نيست،ثانياً آنچه سبب محروميّت از خيرات الهى است،كردار فرد يا جامعه است. به تعبير يكى از علما،زمين كه به دور خورشيد مى‌گردد،همواره قسمتى كه رو به خورشيد است،روشن است و اگر طرف ديگر تاريك است،چون پشت به خورشيد كرده وگرنه خورشيد،همواره نور مى‌دهد.بنابراين مى‌توان به زمين گفت:اى زمين هر كجاى تو روشن است از خورشيد است و هر كجاى تو تاريك است از خودت مى‌باشد.در اين آيه نيز به انسان خطاب شده كه هر نيكى به تو رسد از خداست و هر بدى به تو رسد از خودت است.بايد گفت:مراد از«فَمِنْ نَفْسِكَ»نفس انسان است، نه شخص پيامبر.واللّه العالم‌ ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯