خوندم جوابتونو :)) میفهمم حرفاتونو، چون دقیقا تجربه کردم خودم و کاملا ملموسه برام خود آدم میفهمه یه جایی سیمش وصله که حالِ دلش انقدر خوبه نباید مغرور شد، عُجب همه چیزو خراب میکنه، باید تشنه تر شد، باید بیشتر دنبالش رفت باید بیشتر التماس کرد که "خدایا منو جدا نکنی از خودت.." باید نگهش داشت، مراقبت کرد، و اگر لغزشی بود و فاصله افتاد بین دل ما و اون حال خوب باید طلب کرد که راه رو باز کنن دوباره طلب کنید طلب کنید از این جمله ام ساده نگذرید... "طلب کنید از خود حضرت"