اهتمام به قبول عمل داشته باشید یعنی به جای اینکه بررسی کنید چه کار خوبی انجام بدید، یا چند بار انجام بدید بیشتر به نیت ها و انگیزه های خودتون توجه کنید. یعنی ببینید کار رو به چه نیتی و چه انگیزه ای انجام می دید.
به عنوان مثال :
به جای اینکه بررسی کنیم چند بار پیاده رفتیم حج و کربلا بررسی کنیم به چه نیت و انگیزه ای رفتیم؟!
خلاصه فرمایش این هست که: نیت شما ( که بهش میگن حُسن فاعلی) از نوع کارخوب (که بهش میگن حُسن فعلی) و تعدادکار مهمتر است.
همیشه توجه داشته باشیم که ارزش، اجر و ثواب کار خوبی که انجام می دیم از روی نیت ما تعیین میشه و نه صرفا از روی نوع کار و حجم آن.
بنابراین خیلی فرقی نمی کنه که شما یک زن خانه دار باشید یا یک زنی که رئیس جمهور شده یا وکیل و وزیر شده یا خادم حرم شده یا...بلکه آنچه مهمتر است این است که شما در همان خانه داری نیت الهی داشته باشید و نیت رو هر چه بیشتر خالص کنید برای خدا.
چه بسیارند مرد و زن چوپان، بی سواد، کفاش، خیاط و خانه داری که جزء اولیا خدا شدن. این به خاطر همین است که به قبول عمل (نیت) اهتمام داشتند.
✍