👈 بعد از اینکه به یه شیء ریز خیره میشم چشمام تار میشن و ...من پلک میزنم تا چشمام به دید معمولی برگردند! 👈 بعد از باز کردن پلک‌ها، این اتفاق نمیفته مگر بواسطه‌ قدرت تنظیم نور و فاصله، که به عنبیه و مردمک چشمان من بخشیدی، ساختاری شبیه یک دوربین عکاسی! 👈 تو به مغزم سپردی تا بر اساس تفاوت چیزی که قبل و بعد پلک زدن میبینم، میزان گشاد شدن و تنگ شدن مردمک چشمم رو تنظیم کنه، تا با تنظیم نور و فاصله، هم اجسام رو در فواصل گوناگون، به وضوح ببینم، هم فاصله ام رو با اونها تنظیم کنم. ✅ اگه این مکانیزم قدرتمند رو نداشتم بعد هر پلک زدن، دنیای اطرافم رو سایه دار و متلاطم می‌دیدم و با اجسام مکرارا برخورد می‌کردم. ممنونم ازت خدا... ☺️❤️