چه خوشبخت و سعادتمند است آنكه شب هنگام از خواب دورى مى‏ گزیند و شب زنده‏ دارى مى‏ نماید، آنگاه كه سپاه خواب حمله مى‏ آورد زمین را فرش و دست ‏خود را بالش قرار مى‏ دهد، در گروهى است كه نگرانى روز بازگشت ‏خواب از چشمانشان ربوده، پهلوهاشان از خوابگاه‌ هاشان جا خالى مى ‏كنند، لبهاشان به ذكر پروردگارشان آهسته حركت مى ‏كنند، ابر مظلم گناههایشان بر اثر استغفارهاى مداومشان پـس مـى‏ رود. آنـانـنـد حـزب خـدا، همـانا آناننـد رسـتگـاران #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی