✨ بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹 شرح 🔷 عبرت آموزی از اتلاف اموال (1) 🔰 درود خدا بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: مالی که نابودی آن تو را پند می دهد، در واقع از دستت نرفته است. 🔻 نکته‌ای که در این حکمت هست این است که همه چیز در دنیا برای انسان عاقل موعظه و پند است، باعث بیداری و هوشیاری است، انسان را از غفلت نجات می دهد. 🔻درباره موعظه و وعظ در نهج البلاغه نکات بسیار جالبی داریم که من به ۱۰ نکته اشاره می کنم: 1⃣ در خطبه ۸۶ نهج البلاغه مولا علی (علیه السلام) می فرمایند : خوشبخت کسی است که از دیگران پند بگیرد و زندگی دیگران برای او مایه موعظه و عبرت باشد. 2⃣ در نامه ۳۱ نهج البلاغه است. مولا علی (علیه السلام) در این نامه خطاب به فرزند عزیزشان می فرمایند: بهترین تجربه آن تجربه ای است که مایه وعظ و پند گرفتن تو بشود. 3⃣ مولاعلی (علیه السلام) مایه احیای قلب را موعظه می دانند و به امام حسن (سلام الله علیه) در نامه ۳۱ می فرمایند: «أَحْيِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ» ؛ پسرم! قلب خودت را با موعظه زنده کن . معلوم می شود قلب انسان در روزمرّگیهای دنیا و توجه به زرق و برق دنیا و مشکلات این دنیا دچار مرگ معنوی می‌شود که احیای این قلب از مرگ معنوی به موعظه است. 4⃣ موعظه هم با شرایطی بر انسان اثر می گذارد و قلب را احیا می‌کند . یک شرط آن است که موعظه کننده خودش عامل باشد. شرط دیگر آن است که موعظه شنونده هم آماده و پذیرنده باشد و خودش را برای پذیرش این موعظه از هر حجاب و مانعی پاک کرده باشد. لذا در خطبه ۱۹۳ که معروف به خطبه متّقین است می خوانیم که در اثناء مواضعی که مولا علی (علیه السلام) در قالب اوصاف متّقین می‌کردند، آن کسی که در ابتدا درخواست و التماس از حضرت کرد که متّقین را توصیف کند آنقدر آمادگی روحی داشت و از طرفی چون موعظه کننده هم شخص شخیص امیرالمؤمنین بود، آن شخص که نامش هَمّام بود صیحه ای زد و در همان جلسه جان داد. حضرت بالای سر پیکر بی جانش که آمدند فرمودند: « أَ هَكَذَا تَصْنَعُ الْمَوَاعِظُ الْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا » ؛ آیا مواعظ رسا که از گویندگان اهل عمل بر می آید با اهل آن چنین کاری را می‌کنند که با هَمّام کرد؟ 5⃣ کسی که موعظه می کند اما خودش از موعظه اثری نمی‌برد خسران کرده. حضرت در حکمت ۱۵۰ می‌فرماید : از کسانی نباش که در موعظه مبالغه می کنند ولی خودشان پند نمی‌گیرند. 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع